Official Lyric Video by Giorgos Mazonakis performing "Timima" from his brand new album "To Paraxeno Me Mena". [ Ссылка ]. Music: Giorgos Sampanis, Lyrics: Eleni Giannatsoulia.

Γιώργος Μαζωνάκης - Τίμημα
Μουσική: Γιώργος Σαμπάνης
Στίχοι: Ελένη Γιαννατσούλια.

♫ Buy it on iTunes: [ Ссылка ]
♫ Buy it on Amazon: [ Ссылка ]
♫ Buy it on Google Play: [ Ссылка ]

Άκουσέ το εδώ / Stream it here:
♫ Spotify: [ Ссылка ]
♫ Napster: [ Ссылка ]
♫ Rdio: [ Ссылка ]
♫ Akazoo: [ Ссылка ]

SUBSCRIBE
Κάνε Subscribe στο επίσημο κανάλι της Heaven Music [ Ссылка ] και γίνε μέλος της μουσικής παρέας με τις μεγαλύτερες επιτυχίες!

Subscribe here: [ Ссылка ]

FOLLOW US ON SPOTIFY: [ Ссылка ]

Get involved with Heaven Music:
▶ Website: [ Ссылка ]
▶ Facebook: [ Ссылка ]
▶ Google+: [ Ссылка ]
▶ Twitter: [ Ссылка ]

PRESS RELEASE
Συνεπής στο ‘ραντεβού’ του με το κοινό-ένα ραντεβού που ανανεώνεται κάθε δύο με δυόμιση χρόνια- ο Γιώργος Μαζωνάκης μας παρουσιάζει το νέο του προσωπικό ολοκληρωμένο album με τον γενικό τίτλο «Το παράξενο με μένα».

Κάθε δισκογραφική δουλειά του Γιώργου Μαζωνάκη αποτελεί γεγονός, έχει πολυσυλλεκτικό χαρακτήρα ή, όπως λέει χαρακτηριστικά και ο ίδιος ‘πολυμορφικό’ χαρακτήρα, και είναι πιο ώριμη από την προηγούμενη. Με γνώμονα και οδηγό πάντα το συναίσθημα, ο Γιώργος Μαζωνάκης και οι συνεργάτες του επιλέγουν τραγούδια που τον εκφράζουν πραγματικά, ουσιαστικά και εσωτερικά, τραγούδια ισχυρά με λόγο ύπαρξης στην ολότητά τους.

Το νέο albumπεριέχει δέκα νέα τραγούδια, με διαφορετικά ακούσματα, ενορχηστρώσεις, ρυθμούς και στίχους. Ο Γιώργος Σαμπάνης, η Ελένη Γιαννατσούλια, ο Νίκος Γρίτσης, ο Vasilarosκαι ο Παναγιώτης Λιγνός, ο Κυριάκος Παπαδόπουλος και ο Κώστας Σταυρουλιδάκης, ο Δημήτρης Φάκος είναι οι δημιουργοί που υπογράφουν τη σύνθεση και τους στίχους, ενώ ανάμεσα στα τραγούδια συναντάμε το «Ποτέ, ποτέ» σε μουσική και στίχους του Γιάννη Πάριου.

Η διεύθυνση παραγωγής είναι του Κώστα Καλημέρη.

ΣΤΙΧΟΙ
Πικρός καφές να πάνε κάτω τ’ αφανέρωτα
Με δαχτυλίδια του καπνού μου σε ξορκίζω
Στοίβα τα λάθη κι άλλα τόσα τ’ ασιδέρωτα
Θηρίο ανήμερο την τύχη μου την βρίζω

Μα πού θα πάει, θα ξεχάσω ό, τι ξέχασε
Θα με τραβήξει η ζωή απ’ το μανίκι
Μπαίνει η άνοιξη, μ’ αρώματά της μ’ έπιασε
Δεν εκδικούμαι, μα υπάρχει θεία δίκη


Βαρύ της φυγής σου το τίμημα
Μελαγχολία και μάτια σπασμένα
Κάθε ίχνος δικό σου το έσβησα
Και κομμένα τα λόγια μ’ εσένα

Πικρός καιρός, μα δε θα πέσω στα πατώματα
Και ας με θέλησες εσύ ναυάγιο πλοίο
Απ’ της Καστέλας τα στενά ως τ’ Άσπρα Χώματα
Σπάω τους δρόμους, γυρισμούς σου ν’ αποκλείω

свернуть