فرید خلیفی – «برخی کارهای اخیر فِرمی و زیلارد که به صورت دست نوشته در اختیار من گذاشته شده، باعث میشود انتظار داشته باشم که عنصر اورانیوم در آینده نزدیک به منبع تازه و مهم انرژی تبدیل شود... این پدیده همچنین منجر به ساخت بمبهایی میشود... بمبهایی بسیار قدرتمند... یک بمب از این نوع که با قایق حمل شود و در بندری منفجر گردد ممکن است تمام بندر و مناطق اطراف آن را کاملاً ویران کند...» این جملهها بخشهایی از نامهای تاریخی به فرانکلین روزولت رئیس جمهور وقت آمریکا به تاریخ دوم اوت 1939 است که امضای آلبرت آینشتاین در پایان آن آمده. در این نامه همچنین نسبت به دستیابی آلمان نازی به چنین تکنولوژی ویرانگری هشدار داده شده. واکنش روزولت تشکیل کمیته اورانیوم در ایالات متحده بود. اما از آنجا که آمریکا در دسامبر 1941 وارد جنگ جهانی دوم شد، تا پیش از آن بودجه قابل توجهی به کمیته اورانیوم اختصاص داده نشد. پس از آن واشنگتن تصمیم گرفت بودجه ویژهای به پروژهای فوق سرّی با اولویت بالا برای ساخت بمب اختصاص دهد. بمبی بسیار قدرتمند که تا پیش از آن نظیرش در زمین وجود نداشت. نامهای که امضای آینشتاین پای آن بود و لئو زیلارد فیزیکدان مجارستانی در نگارش آن نقش داشت، سرآغاز پروژهای تحقیقاتی با عنوان «پروژه منهتن» در آمریکا شد.
#کیهان_شما_کیهان_لندن
#نه_به_جمهوری_اسلامی
[ Ссылка ]
![](https://i.ytimg.com/vi/KE8SF-CEl_A/maxresdefault.jpg)