Ευρυδίκη - Πόσο λίγο με ξέρεις

Ναι, ναι είμαι εγώ που όταν πονάς
Διώχνω μακριά τα σκοτάδια
Ναι, ναι είμαι εγώ που όταν γελάς
Σε πλημμυρίζω με χάδια

Μη, μη με κοιτάς αίμα κυλάει
Απ’ τα μάτια που σου’ χω χαρίσει
Μη, μη με ρωτάς ξέρεις τι φταίει
Και δεν υπάρχει άλλη λύση

Μη, μη μ’ ακουμπάς σκόνη θα βρεις
Σε κάθε γωνιά του κορμιού μου
Αγάπη για δύο στο φτηνό πανδοχείο
Του βασανισμένου μυαλού μου

Μη, μη μου μιλάς όλο ζητάς
Κι όσο ζητάς εγώ δίνω
Ναι το ’πα ξανά μ’ αυτή τη φορά
Στ’ αλήθεια σ’ αφήνω

Πόσο λίγο με ξέρεις...

Ναι, ναι ειίμαι εγώ που όταν πονάς
Διώχνω μακριά τα σκοτάδια
Ναι, ναι είμαι εγώ που όταν γελάς
Σε πλημμυρίζω με χάδια

Μη, μη με κοιτάς αίμα κυλάει
Απ’ τα μάτια που σου 'χω χαρίσει
Μη, μη με ρωτάς ξέρεις τι φταίει
Και δεν υπάρχει άλλη λύση

Μα δε θα κρυφτώ, απόψε θα βγω
Σαν ήλιος τη νύχτα να διώξω
Και μετά τη βροχή θα βγω το πρωί
Σαν τρελό ουράνιο τόξο

Ναι, ναι σ’ αγαπώ μα δεν μπορώ
Άλλο κοντά σου να μείνω
Ναι το ’πα ξανά, μ’ αυτή τη φορά
Στ’ αλήθεια σ’ αφήνω

свернуть