De Bijlmerramp, de brand in Volendam en veel drugsincidenten in de stad. Ambulancechauffeur Ron Sitek gaat na 38 jaar met pensioen. Het is voor hem nog steeds de mooiste baan die er is, maar met de toenemende werkdruk en de agressie naar ambulancepersoneel is het werk er niet gemakkelijker op geworden.
'Je kunt heel veel betekenen voor mensen die het nodig hebben en dat geeft veel plezier en voldoening.'
Ron Sitek (62) kan terugkijken op een bewogen carriere bij de Ambulance Amsterdam. Hij gaat het werk zeker missen, maar in de loop van de jaren heeft hij veel op zijn bordje gekregen. 'Het is mooi geweest', zegt hij achter het stuur van zijn vertrouwde ambulance.
In de steeds drukker wordende stad is het werk van de ambulancebroeder er de laatste tien jaar een stuk zwaarder op geworden. De toename van het aantal toeristen legt een grote druk op de ambulancecapaciteit. Vooral in de weekenden zijn er veel alcohol- en drugsincidenten. En door het personeelstekort in de ziekenhuizen is het vaak zoeken naar een vrije plek op de spoedeisende hulp. 'Je moet soms, om het een beetje oneerbiedig te zeggen, leuren met patiënten om ze kwijt te kunnen.'
'Poten af van hulpverleners'
In 2008 kwam Sitek in het nieuws toen hij en zijn collega in Geuzenveld door een jongen met de dood werden bedreigd terwijl ze diens neergestoken broertje probeerden te helpen. Het incident veroorzaakte commotie in het hele land en leidde tot een staking van het ambulancepersoneel in Amsterdam. Toenmalig burgemeester Job Cohen vond dit alle te perken te buiten gaan en noemde het geweld tegen de ambulancebroeders een grove schande. Sitek en zijn collega Ray Flu werden als symbool voor alle hulpverleners 'waar je met je poten van af moet blijven' verkozen tot Amsterdammer van het Jaar.
We gaan met hem terug naar de plek. Het incident in de Vredeman de Vriesstraat hakte er destijd flink in bij Sitek. Door de doodsbedreigingen werd hij belemmerd de bloedende jongen te helpen. Sitek kon niet anders dan zo snel mogelijk met de neergestoken jongen wegrijden om aan de agressieve broer te ontkomen en zijn broertje te redden. 'Hij had echt een waas voor zijn ogen', vertelt Sitek over zijn agressieve belager. 'Hij zei: als hij doodgaat, dan maak ik jullie dood. Hij had ons het werk echt onmogelijk gemaakt. Als wij niets hadden gedaan, dan was dat jochie doodgegaan.'
Niets veranderd
Op de vraag of er sindsdien iets veranderd is, schudt hij ontkennend zijn hoofd. 'Nee, het gebeurt nog steeds, kijk maar naar politie en brandweer. We worden allemaal nog bedreigd en dan gaan ze weer roepen over strenger straffen. Nee, ik zie het niet direct gebeuren', zegt Sitek.
Naast de toenemende agressie is de grootste verandering van de afgelopen jaren de toename van het aantal toeristen, zegt Sitek. 'En die toeristen brengen een hoop werk met zich mee. Het uitgaanspubliek met de bekende pilletjes en drank natuurlijk. En dat heeft ook weer zijn weerslag op de eerste hulp die daar vol mee komt te liggen. Wij moeten af en toe, oneerbiedig gezegd, leuren met patiënten om ze te kunnen presenteren op de eerste hulp. En dat is heel vervelend natuurlijk.' Er moet regelmatig flink rondgebeld worden om een plek te vinden, vertelt Sitek. Als er een plek is gevonden en de patiënt kan worden opgenomen, dan moet hij vaak ook nog eens worden verplaatst omdat er geen bed vrij is. Dat kost dan wéér een ambulance. 'Zo wordt het probleem steeds verlegd.'
Werkdruk
'Werkdruk vind ik niet dat je hard moet werken, maar je bent aan het reanimeren en je bent je koffer nog aan het aanvullen met medicatie en ze piepen je op of je alweer ergens naartoe kunt. Of je hebt een zwaargewond kindje ergens gebracht en je loopt nog met de brancard in het ziekenhuis om het kindje naar een shockroom te brengen en je wordt alweer opgepiept. Kijk dat is werkdruk.'
Ook het personeelstekort speelt hierin een rol. Op dit moment zijn er 25 vacatures voor een ambulanceverpleegkundige bij Ambulance Amsterdam. De reden hiervoor is - net als in het onderwijs - gebrek aan woonruimte, parkeergelegenheid en voldoende werk buiten de stad. Ook stromen er ambulanceverpleegkundigen terug naar de intensive cares in ziekenhuizen.
Mooiste werk
Er is wel nieuwe aanwas, maar die is op dit moment vrijwel gelijk aan het aantal ambulanceverpleegkundigen dat vertrekt, zegt Frank Berg, woordvoerder van Ambulance Amsterdam. Zorgelijk noemt hij ook de uitzendbureau's die ambulanceverpleegkundigen voor een hoger salaris leveren aan zorginstellingen. Dat is oneerlijke concurrentie die de zorg niet ten goede komt.
Toch zegt Ron Sitek dat hij zo weer voor het werk op de ambulance zou kiezen als hij het over mocht doen.
Het diverse, het onverwachte trekt hem aan. 'Geen dag, geen avond, geen nacht is hetzelfde. En het contact met de mensen natuurlijk. Het is het mooiste beroep.'
