اي بي وفا راز دل بشنو
از خموشي من
اين سكوت مرا ناشنيده مگير
اي آشنا چشم دل بگشا
حال من بنگر
سوز و ساز دلم را نديده مگير
امشب كه تو در كنار مني
غمگسار مني
سايه ات سر من تا سپيده مگير
اي اشك من
خيز و پرده مشو
پيش چشم ترم
وقت ديدن او راه ديده مگير
دل ديوانه من
به غير از محبت
گناهي ندارد خدا داند
شده چون مرغ طوفان
كه جز بي پناهي
پناهي ندارد خدا داند
منم آن ابر وحشي
كه در هر بيابان
به تلخي سرشكي بيفشاند
به جز اين اشك سوزان
دل نااميدم گواهي ندارد خدا داند
