Моңғолияның астанасы Ұланбатор мен біз автобусқа отырған Баянөлгей қаласының арасы 1300 шақырымдай жер. Тәуекел етіп, Баянөлгейден шығып барамыз. Автобуспен және біздікі секілді сондау Кеңес кезінде қолданылған мынандай автобуспен жету оңай емес еді. Алдымызда екі күндік жол жатыр. Біз барған уақытта Моңғолия халқы тәуелсіздік мерекесін тойлап жатты да, Ұланбаторға жүретін көліктер болмады. Ұшаққа билет таппадық. Сосын келіп тұрып, қалай көрмей кетеміз деп, амал жоқтан осы автобусқа отырдық.
Жол өте ауыр болды. Бірақ Ұланбаторды көрсек деген қызығушылық бәрін де жеңген еді.
Моңғолияның жері осындай таулы келеді. Бірақ ағаштары сирек. Және маған бір ұнағаны, мұндағы халық шатырларын көбіне түрлі түсті етіп бояйды екен. Адамға кәдімгідей жақсы көңіл күй сыйлайды. Үйлердің арасынан киіз үйді де көріп тұрған шығарсыздар. Қазақтар мұнда жазда әлі де осындай үйлерде отырады.
Ал мынау атақты Тұлба көлі. Бұл көлде балықтың түр түрі бар деседі. Туристер де мұның әдемілігіне тәнті. Жалпы Моңғолиядан туристерді өте көп кездестіруге болады. Бір бір сөмкесін асынып алып, ел аралап жүргендер қаншама. Ал біз Тұлба көліне алыстан көз тіккен бойы Ұланбатырды бетке алып, кетіп барамыз.
Арасында осындай жерлерге тоқтап тұрдық. Адамдар тамақтанып немесе қажеттерін сатып алып жатты. Моңғолияның жері кең, үлкен екен.
Оны біз секілді аралаған жан түсінеді. Тек бірнеше сағаттық жерлерде осындай үйлер кездесіп қалады. Әне автобусымыз да тұр. Әрі мұнда ең қиыны, тас жол мүлде жоқ. Біздің елсіз жерлердегідей қара жол. Осы жолмен мыңнан астам шақырым жүргенімізге өзім де сене алар емеспін.
Қобда қаласында да қазақтар өте көп. Баянөлгей секілді қазақтар шоғырланған аймақ. Қаланы басып өтіп, сапарымызды ары қарай жалғастырдық.
Адамдар әбден шаршаған. Арасында автобус тоқтағанда аяқ жазып, осылай сыртқа шығып демалып алып тұрдық. Міне, жолдың сиқы анау. Жолдағы елді мекендерге тоқтаймыз. Сосын тағы жол. Негізі моңғолдарға жапондар “сендерге жол салып берейік, жерлеріңнің бір пайызын жалға берсеңдер деп сұрапты ждейді. ” Бірақ моңғолдар бермеген. Олар аз болғанына қарамастан рухты, қайсар халық дейді.
Жолда мынау секілді киіз үйлер де аратұра кездесіп қалады. Қазақтар емес, мұнда моңғолдар тұрады. Олар малды бауыздап соймайды дегенді естіп алғанбыз. Қорқып, тамақ жемедік. Ал жұрттар тамақтанып жатты.
Біз солай Азиядағы ең ірі шөл Гобиді автобуспен кесіп өттік десек сенесіздер ме? Бірақ шынымен солай болды! Мен бұрын Гоби шөлінде адамдар тұрмайды деп ойлайтынмын. Бірақ тұрады екен. Керемет!
Жолда нешетүрлі оқиғалар болды. Жаяу жүрген кезіміз де кездесті.
Адамдардың бәрі сыртқа шығып, жаяу шұбырып барады. Айтпақшы, бұл жақта мүлде теміржол жоқ екенін айттым ба? Пойыз моңғол жерінде мүлде жүрмейді.
Қатты шаршасақ та, біз әлі позитивті көңіл күйдеміз. Нағыз шытырманға толы сапар болды. Жандарыңыз ашып жатыр ма, бізге?
Нағыз моңғолдардың ортасына жақындағанымызды сезіп келеміз. Киіз үйлер көбейді. Аялдамалар азайды. Қалаға жақындай бастадық. Жазулардың көбі кириллицамен бірақ моңғолша жазылған. Екі күн дегенде Уланбаторға жеттік қой. Мен мұншалық қызық әрі ауыр сапарды көрмеппін. Қатты шаршадық. Екі күн бойы тамақ ішпедік. Бірақ Ұланбаторға жеткендегі қуанышымызды айтып жеткізе алмаймын. Қанша қиналсақ та, бұл сапарымыз үшін өкінбедік. Алда бізді небір қызықтар күтіп тұр еді. Шыңғысханның аты аңызға айналған үлкен ескерткішін қалай көргеніміз, Ұланбаторды қалай аралағанымыз туралы келесі видеомнан көріңіздер. Ал сіздер осынша жер жүріп Моңғолияға барар ма едіңіздер?
Каналыма жазылуды ұмытпаңыздар!
Келесі саяхатта кездескенше!
МЕНІ МЫНА ӘЛЕУМЕТТІК ЖЕЛІЛЕРДЕН ТАБА АЛАСЫЗДАР:
*facebook: [ Ссылка ]
*vk: [ Ссылка ]
*instagram: [ Ссылка ]...
*telegram: [ Ссылка ]
*блог: [ Ссылка ]...
Хат жіберу үшін пошта: marfuga21@gmail.com
