Στίχοι - Μουσική - Φωνητικά: Μιχάλης Κελέκης (Mi.Ke.)
Mixing - Mastering (?): Μιχάλης Κελέκης (Mi.Ke.)
Κιθάρα: Χρίστος Σιάντσης
Πιάνο: Μιχάλης Κελέκης (Mi.Ke.)
Hammond: Μιχάλης Κελέκης (Mi.Ke.)
Φωτογραφίες: Ζωή Θεοδωρίδου

Στίχοι:

1η στροφή
Από τη γη στον ουρανό κοιτώ τ’ αστέρια γράφουν γράμματα
Μα λεν’ βλακείες, οπότε γάμα τα
Από ένα σύννεφο ψηλά κοιτάω τα γήινα θαύματα
Νεκρούς ανθρώπους πριν απ’ τα γεράματα
Πέτρες και πετρέλαιο, μπουκάλια μες στην τσάντα μου
Σε ποιόν να τα πετάξω; Πες μου μάγκα μου
Με ποιόν να διαφωνώ και με ποιόν να συμφωνώ;
Ποιόν να μισώ και πώς να αγαπώ;
Γιατί να μην μπορώ να έχω άποψη και ‘γώ
Εκατομμύριοι ανίδεοι μιλάν χωρίς μυαλό
Η άποψή μου σεβαστή απ’ όσους δεν ακούγονται
Μπορεί να διαφωνούν μα έχουν ψυχή και έτσι ζούνε, και...
Δεν μ’ ενδιαφέρει άμα είσαι επιστήμονας
Ούτε κι αν είσαι κάπου ειδήμονας
Να είσαι άνθρωπος, μην μου το παίζεις πύθωνας
Η Ελλάς, η πατρίς, μα δεν ξες ποιοι έγραψαν τον ύμνο μας

Ρεφρέν
Δεν ξέρω όταν την πόρτα του κόσμου ανοίξω
Μπροστά μου τι θα αντικρίσω
Τι είδους τα προβλήματα, με πιάνει αγωνία
Κάθε ασθένεια δεν έχει πάντα κάποια θεραπεία
Την ψάχνουμε, τη βρίσκουμε και πάντα συνεχίζουμε
Τον κόμπο δεν κοιτάμε φοβόμαστε να τον λύσουμε
Εύκολες λύσεις, ίσως να δούμε τη συντέλεια
Για κάθε θεραπεία να υπάρχει μια ασθένεια

2η στροφή
Έχω ανασφάλειες και πνίγομαι
Κι από τα συναισθήματά μου κρύβομαι
Με το χαρτί μου ένα γίνομαι
Κάποτ’ ενάμισι εξαρτάται πόσο ανοίγομαι
Αφήνομαι στον άνεμο, στο χιόνι, στη βροχή
Και έχασα τον στόχο που δεν είχα απ’ την αρχή
Και πάλι ξαναρχίζω, σκάβω λάκκους μες στο γκρίζο
Οι λάκκοι μένουν λάκκοι όσο κι αν τους χρωματίζω
Και περιμένω, περιμένω, περιμένω
Περιμένω να ελευθερωθώ να φύγω απ’ όπου μένω
Και περιμένω, μα χάθηκα μες στο τρένο
Μόλις εκτροχιάστηκε, δεν ξέρω από που βγαίνω
Τζάμια σπασμένα μες στα χέρια και τα μάτια μου
Στο σώμα μου, στο πρόσωπο, στη μέρα και τα βράδια μου
Τα βγάζω ένα-ένα και χαράζω τα κομμάτια μου
Ξέρω είμαι καλά κι ας βρίζω όλο την κατάντια μου

Ρεφρέν

3η στροφή
Και περιμένω, περιμένω σαν μαλάκας
Και στο άσχημο δεν πάω να ορμήξω σαν πιράνχας
Να πάω να καταστρέψω τον γελοίο που καταστρέφει
Νομίζω θα το κάνω βγάζοντάς το με την τέχνη
Χρειάζομαι να αγαπήσω όσους μ’ αγαπάνε
Έχω ανάγκη να βοηθήσω όσους πλέον δεν γελάνε
Όσους πάψαν να πιστεύουν πως ο κόσμος μας θα αλλάξει
Προφανώς δεν τον αλλάζει μία άτακτη τάξη
Και επιμένω, επιμένω, επιμένω
Για ένα τίποτα τους γύρω μου τρελαίνω
Προκαλώντας μίσος, έχοντας αγάπη
Γι’ αυτούς που έχουν όριο το μίσος στον στρατάρχη
Ναι! Θέλω να κάτσω λίγο μόνος
Στο ηλιοβασίλεμα που βλέπω δύει ο κόσμος
Ο ήλιος λιώνει δύοντας την κρύα Ανταρκτική
Ο χρόνος δύει πίσω από μια πυρηνική
...με παγετώνες στη βόρεια Αμερική...


Instagram: @mi.ke._.da.green.bean
[ Ссылка ]
Facebook: Mi.Ke.
[ Ссылка ]
Soundcloud: Michael Kelekis (MiKe)
[ Ссылка ]

свернуть