Нейрасетка стварае песні на народныя тэксты з Гомеля і Гомельскага павета, а мы публікуем. З вымаўленнем пакуль ёсць праблемы. Але яны кампенсуюцца неспадзяваным вайбам.

Тэкст песні ўзяты з кнігі Еўдакіма Раманава “Бѣлорусскій сборникъ” (1885 г., Вып. 1-2. С. 2). Зафіксаваны ў Беліцы Гомельскага павета. Адаптацыя і разбіўка на радкі – нашыя.

ЗОРАНЬКА ТЫ МАЯ ХАЛАДНЕНЬКАЯ
Зоранька ты мая халадненькая,
жоначка ты мая маладзенькая,
жаль-жаль мне цябе –
спакінеш ты мяне (спакінеш).

За любоў то жана
з мужам гуляць пашла,
у госці к бацюшку пашлі,
у зялёны сад зайшлі (сад, сад!).

У зялёным то саду
дружка павесіла (павесіла!) –
на пракраснам дзераўцу,
сладкай ябланькі.

А сама то пайду
ва пір піраваць.
(а сама то пайду ва пір піраваць)

Уж і худа тому жыць,
ў каго муж плахі (плахі!);
яшчэ хужа тому жыць,
ў каго й плахога няма (няма!).

Уж і худа тому жыць,
ў каго муж плахі (плахі!);
яшчэ хужа тому жыць,
ў каго й плахога няма (няма!).

Уж і худа тому жыць,
ў каго муж плахі (плахі!);
яшчэ хужа тому жыць,
ў каго й плахога няма (няма!).

(у зялёным то саду дружка павесіла)
(а сама то пайду ва пір піраваць)
(у зялёным то саду дружка павесіла)
(а сама то пайду ва пір піраваць)
(у зялёным то саду дружка павесіла)
(а сама то пайду ва пір піраваць)

Альтэрнатыўныя версіі песні з'яўляюцца на канале паступова.

свернуть