De titel van de documentaire slaat op de handelwijze van de Nederlandse overheid bij gijzelingsacties: de kapers door de onderhandelaars zolang mogelijk aan de praat houden, tijd rekken en niet toegeven aan eisen van de kapers. Hiermee hoopten zij dat de gijzelnemers op enig tijdstip zelf een einde aan de kaping zouden maken. Deze methodiek werd door buitenlanders bewonderend Dutch Approach genoemd. Deze term werd later op meer zaken toegepast, met name op de combinatie van veiligheidsstrategieën, diplomatie en opbouw bij missies in conflictgebieden als Afghanistan.
