گلهای رنگارنگ 422 دشتی
با همکاری: رویا، حبیب‌الله بدیعی، گلپایگانی
آهنگساز: حبیب‌الله بدیعی
اشعار متن برنامه: رهی معیری، هاتف اصفهانی، وحشی بافقی
گوینده: فیروزه امیرمعز
(رهی معیری)
دیشب دلم به جلوه‌ی مستانه‌ای ربود
امشب پی ربودن دل‌های دیگر است
غمخانه‌ای است وادی کون و مکان رهی
آسودگی اگر طلبی جای دیگر است
(رهی معیری)
آنجا روم کز اشک غم دریا نباشد
غیر از سبو، خونین‌دلی آنجا نباشد
دامن ز مهر و محبت کشیدم
کز مهربانی، در زندگانی، سودی ندیدم
اشک ندامت، ز چشمم گشودی
خوابم ربودی، با آنکه بودی، صبح امیدم
رفتی و آتش زدی محفلم را
چون تار مویت، شکستی دلم را
فغان کز محبت، نداری نصیبی، سراپا فریبی
می نابی اما، به جام رقیبی، سراپا فریبی
به جز مرغ شب، یاری ندارم
به آسودگان، کاری ندارم
عشق تو باشد، به عالم غم من
ای مایه‌ی غم، ببین عالم من
دردا که عشق آتشین، جز خون دل حاصل ندارد
سرگشته چون موجم ولی، دریای غم ساحل ندارد
(هاتف اصفهانی)
به بزمم دوش یار آمد، به همراه رقیب اما
شبی با او به سر بردم، ز وصلش بی‌نصیب اما
خورد هر تشنه‌لب آب از لب مردم‌فریب او
از آن سرچشمه من هم می‌خورم گاهی، فریب اما
(وحشی بافقی)
جستم از دام، به دام آر گرفتار دگر
من نه آن‌ام که فریب تو خورم بار دگر
بس که آزرده مرا، خوش‌ترم از راحت اوست
گر صد آزار ببینم ز دل‌آزار دگر
شد طبیب من بیمار مسیحا نفسی
تو برو بهر علاج دل بیمار دگر
