Στην υγειά μας 19 12 2009
Μουσικη: ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
Ποιηση: ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ

---------------------------------------------

ΓΙΏΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ

Επί ασπαλάθων

Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού ,
πάλι με την άνοιξη .
Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις
σκουριασμένες πέτρες ,
το κόκκινο χώμα κι ασπάλαθοι
δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια
και τους κίτρινους ανθούς .
Απόμακρα οι αρχαίες κολώνες ,
χορδές μιας άρπας αντηχούν
ακόμη...
Γαλήνη.
Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον ;
Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ ,
χαμένη στου μυαλού τ' αυλάκια
τ' όνομα του κίτρινου θάμνου
δεν άλλαξε από εκείνους τους καιρούς .
Το βράδυ βρήκα την περικοπή
""Τον έδεσαν χειροπόδαρα""μας λέει
""τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν
τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν
απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους
και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο , κουρέλι""
Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του
ο Παμφύλιος Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος.

Γιώργος Σεφέρης

--------------------------------------------------

Παιδική έκδοση
Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010
Αγαπητέ κ. Μπάκα

Σας ευχαριστώ για την επιστολή και πρότασή σας .
Ο Δημήτρης Τυπάλδος είναι πολύτιμος συνεργάτης πολλών ετών και η δουλειά του πάντοτε υψηλού επιπέδου .
Με χαρά σας δίνω την άδεια όσον αφορά τα δικά μου δικαιώματα να προχωρήσετε μαζί του στην έκδοση των τραγουδιών που αναφέρετε στην επιστολή σας .
Θα είμαστε σ' επαφή .
Με τους χαιρετισμούς μου ,

Μίκης Θεοδωράκης
-------------------------------------
ΜΙΚΗΣ

ΤΑ ""ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΑΛΔΟΥ""

Το σκοτάδι ήρθε απότομα . Κανείς δεν το περίμενε . Είχαμε σκαρφαλώσεκ με θυσίες και κόπο στο ξάγναντο , ώσπου βγήκε ο ήλιος και μεις τον πιάσαμε και τον κρεμάσαμε στο ταβάνι της μικρής μας πατρίδας . Ήσαν χιλιάδες χέρια , από τα οποία σήμερα ελάχιστα υπάρχουν .
Ένας ήχος γνώριμος μας σκέπασε τότε....Και μεις ανέμελα πιστέψαμε , πως βρήκαμε τον Παράδεισο . Ήταν η εποχή του ""ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ"", που σαν καθρέφτης αντανακλούσε την ιδανική μορφή του ιδανικού νεοέλληνα -- όπως την έπλασε η πνευματική και ηθική εποποιία της φυλής .
Όμως οι χαλεποί καιροί που ακολούθησαν , μεταβάλανε τη μορφή αυτή του νεοέλληνα σε καρικατούρα , για να μας μείνουν σήμερα μόνο οι στίχοι και οι ήχοι εκείνης της εποχής . Η πομπή -- το μέγα πλήθος χωρίς πάθος -- δεν ακολούθησε την δρόμο του Ποιητή . Δεν τράβηξε μπροστά . Γλιστρώντας πάνω σε λάσπες από μαρμελάδα που κατηφόριζαν , οι νεοέλληνες χαίρονταν το ανέμελο , το άκοπο , το ανέξοδο και προπαντός το ανεύθυνο ""ταξίδι"" της τσουλήθρας προς το Τίποτα . Έτσι ήρθε το σκοτάδι .
Τα ""παιδιά του Τυπάλδου"" επιμένουν να σπιθίζουν πάνω στις στάχτες . Μια τόση δα φλόγα θ' αντέξει άραγες στην παγωνιά των καιρών ; Εγώ πάντως τους ευγνωμονώ . Θέλω να πιστεύω , πως δεν είναι μόνοι . Θέλω να πιστεύω , πως τέτοιες μικρές φλόγες υπάρχουν παντού , χωρίς να φαίνονται .
Όμως ο Τυπάλδος φαίνεται . Και προπανντός ""ακούγεται"" . Τα ""παιδιά του"" , αν είναι τόσο σπουδαία και ικανά , είναι κυρίως γιατί ο δάσκαλός τους τούς μεταλαμπάδιασε το πάθος για τη Μουσική και την Ελλάδα . Και την άνοιξη , που ζήσαμε όλοι μας -- στιγμιαία -- προσπαθώντας να την αποτυπώσουμε σε έργα πνευματικά με την ελπίδα πως κάποια μέρα τα "" παιδιά του Τυπάλδου"" θα γίνουν όλα τα παιδιά της Ελλάδας . Ξανά .

Αθήνα. 3 / 11 / 1991
Μίκης Θεοδωράκης
-----------------------------------------------------

свернуть