Grzybowo - najbardziej popularna uliczka!

Grzybowo to przedwojenna wieś rolnicza, położona nad samym morzem w odległości 5-7 kilometrów na zachód od Kołobrzegu. Na początku XIX wieku były to tereny bagienne i podmokłe. Południowe tereny wsi są położone nieco wyżej, od 2 do 2,5 metra nad poziomem morza. Miejscowość była połączona z Kołobrzegiem Szosą Grzybowską. Zajmowano się tu rolnictwem i wydobywaniem torfu. Na przełomie XIX i XX wieku zaczęła się tu rozwijać działalność turystyczna.

W 1320 roku wzmiankowany jest Arnoldus de Gribowe. Oznaczać to może, że w okresie średniowiecza na Ziemi Kołobrzeskiej (?) istniała miejscowość o takiej nazwie, która w 1822 roku została przejęta przez tereny obsadzone przez kolonistów. Historia tych terenów jest o wiele starsza. W 1877 roku na grzybowskich bagnach odnaleziono skarb w postaci dużej ilości monet arabskich. Pracujący tam robotnicy nie zgłosili znaleziska i sprzedali zabytki. O sprawie dowiedział się kołobrzeski radny Prost, który zatroszczył się o zakupienie części skarby. W ten sposób do kołobrzeskiego muzeum trafiło 6 monet, w tym moneta perskiego władcy Chosroesa II (zm. 628). M. Vollack wskazuje, że mogła to być najstarsza moneta znaleziona w owym czasie w naszym regionie. Pozostałe znaleziska pochodziły z przełomu VIII i IX wieku. Nie budzi wątpliwości, biorąc pod uwagę jeszcze 2 dirhamy, prawdopodobnie bagdadzkie z ok. 775-776 roku, znalezione w tej okolicy, że w VIII i IX wieku Ziemia Kołobrzeska miała ogromne znaczenie jako pomorskie centrum handlowe. Dlaczego jednak te monety znalazły się w ziemi? Ciekawą hipotezę wygłasza M. Vollack. Według niego, skarby te mogły być ukryte podczas chrystianizacji Pomorza przez biskupa kołobrzeskiego Reinberna. Tutejsi Wenedowie mieli je ukryć przed Polakami. To ciekawe, bo M. Vollack regularnie łączy ukryte w ziemi skarby z działalnością wojów Bolesława Chrobrego. Moim zdaniem, hipotezę tę należy uznać za mało prawdopodobną.

W 1320 roku i ponownie w 1323 roku pojawia się wzmianka o giermku Arnoldusie de Gribowe. M. Vollack zaznacza, że nie jest pewne, czy wioska ta w ogóle leżała na Ziemi Kołobrzeskiej. Nie wiadomo kiedy powstała, ani w jakim okresie upadła. Jednak to właśnie tę nazwę wybrano, gdy po oblężeniu Kołobrzegu w wojnie francusko-pruskiej założono w 1822 roku właśnie wioskę Gribow na zachód od miasta. Przystąpiono do osuszania łąk i torfowisk na terenie pozalewowym Jeziora Resko Przymorskie. „Wykopano rowy melioracyjne, zbudowano śluzy i ostatecznie zbudowano nową kolonię, która szybko się rozrosła i osiągnęła szczyt już w 1864 roku. Po 1900 roku Grzybowo zaczęło dostosowywać się do letnich gości, którzy nie mogli znaleźć ciszy i spokoju w sąsiednim Kołobrzegu” – pisze M. Vollack. Trzeba powiedzieć, że ta sytuacja utrzymuje się po dziś dzień, przy czym przed 1945 roku funkcja turystyczna w tej wsi miała charakter uzupełniający dla lokalnej gospodarki.

Grzybowo przez całe dekady było wioską rolniczą. 69% gruntów stanowiły grunty orne. Uprawiano tu głownie ziemniaki, żyto, owies i rośliny pastewne. Hodowano bydło mleczne i trzodę chlewną. Przeważały tu małe gospodarstwa rolne. W 1939 roku były tu 122 gospodarstwa. 78,4% mieszkańców pracowało wtedy w rolnictwie i leśnictwie. Pewne znaczenie gospodarcze miało także wydobywanie torfu. W Grzybowie była piekarnia, dwa zajazdy, wiatrak. W 1855 roku mieszkało tu 462 mieszkańców. W 1871 roku liczba ta wzrosła do 528. W kolejnych latach populacja zmniejszała się. W 1905 roku mieszkało tu 488 osób, w 1923 roku 362 osoby, a w 1939 roku 342 osoby. Szkoła w Grzybowie powstała dość późno, bo w 1908 roku. W 1939 roku uczyło się tam 44 dzieci. W Grzybowie nie było kościoła. Mieszkańcy uczęszczali na nabożeństwa do świątyni w Korzystnie. Większość była wyznania ewangelickiego. Było tu również 5 katolików, którzy uczęszczali na msze do kościoła św. Marcina w Kołobrzegu.

00:00 Intro
00:30 Grzybowo

#Grzybowo #morze #lato

свернуть