Զբոսանք Երևանով


Փողոցի անվերջ աղմուկին
Խառնելով սուլոցս անհոգ
Աննպատակ անշտապ քայլում եմ,
Ես սիրում եմ քաղաքը իմ հին
Ես սիրում եմ քաղաքը իմ շոգ
Երբ աստղերն առաջին փայլում են:
Այգիները հագել են կանաչ
Մոռացվել են հոգոց ու հառաչ
Երեկոն այնքան խաղաղ լուսավոր է,
Հիասքանչ աղջիկներ են անցնում
Նայում եմ նրանց ու մտածում
Որ Երևանն իրոք արտասովոր է:

Փշատի բուրմունքն անուշ
Տարածվել է ծանոթ բակում
Ես մի ամբողջ կյանք այստեղ ապրել եմ,
Արթնացնում է հազար ու մի հուշ
Նստարանը ծառի շվաքում
Ուր սիրել ու անհույս հարբել եմ:
Ընկերներ հեռու մոտիկ
Պարզապես անցնող մարդիկ
Դուք ինձ համար հարազատ ու թանկ եք,
Սայլակում մանկիկ լացող
Զբոսաշրջիկ զարմացող
Ախ ինչպես պատմեմ ձեզ իմ բերկրանքը:

Օրը դառնում է գիշեր
Գունավոր լույսեր վառված
Սրճարանն է կանչում իր գիրկը,
Կնստեմ ու կհիշեմ
Սուրճս կմնա պաղած
Կթերթեմ հիշողության իմ գիրքը:
Մանկության պայծառ օրեր
Ես գիտեմ դուք չեք կորել
Այսօրվա կողքին կա երեկվանը,
Այս քաղաքը տունն է իմ
Որքան էլ նոր այնքան էլ հին
Հուշերի քաղաք է Երևանը:

Թող որ իմ դժվար ճամփին
Պատահեց և դառնություն
Ու մոտիկ մարդիկ չհասկացան ինձ,
Ունեցա և հաղթանակ
Ունեցա և պարտություն
Բայց քաղաքը իմ չմոռացավ ինձ:
Տառապած ու անվեհեր
Իմաստուն ու ալեհեր
Դու ես որ բուժել ես իմ վերքերը,
Հարազատ ու աննման
Հույսի քաղաք Երևան
Քո մասին են իմ բոլոր երգերը:

свернуть