Zdecydowaliśmy się na wyjazd za granicę i nauczanie domowe naszego synka Piotrka, który ma 7 lat i poszedł do I klasy Szkoły Podstawowej.
W tym odcinku opowiadam o tym dlaczego podjęliśmy taką decyzję.
Z własnych doświadczeń mogę powiedzieć, co nie podoba mi się w szkole.
Głównym problemem, który dostrzegam jest brak indywidualnego podejścia do dziecka. Oczywiście, w pierwszych klasach dzieci uczą się podstaw tj. czytania i pisania, liczenia, ale w wyższych klasach uczą się też rzeczy, które niekoniecznie przydadzą im się w życiu. Nauka w szkole nie daje możliwości doświadczania tzn. nauki przez doświadczanie świata. W rezultacie dziecko nie wie po co się uczy i do czego wykorzysta zdobytą wiedzę, co wpływa demotywująco na jego postępy w edukacji. Również ocenianie wszystkich według tego samego schematu jest krzywdzące, bo każdy z nas jest inny, a porównywanie do innych uczniów powoduje efekt tzw. wyścigu szczurów. Szkoła tradycyjna to nie jest jedyne rozwiązanie, istnieją inne ciekawe formy edukacji jak np. szkoły demokratyczne, czy szkoły Montessori. W tych szkołach nie ma ocen, a w szkole demokratycznej nie ma nawet podziału na klasy. W efekcie edukacja przebiega bardziej naturalnie, dzieci uczą się tego, co naprawdę je fascynuje.
Edukacja domowa ma też swoje wady. Wymaga dużego zaangażowania rodziców i nie zapewnia kontaktów z innymi dziećmi.
W tym roku przejście na edukację domową jest ułatwione, nie potrzebne są zaświadczenia z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej. Wystarczy znaleźć szkołę, która zgodzi się na tę formę nauki, zapisać do niej dziecko i podpisać oświadczenie, że obowiązek edukacji dziecka ciąży na rodzicach. Na koniec roku dziecko zdaje egzaminy obejmujące zagadnienia z podstawy programowej. Na tym kanale chcemy dzielić się z Wami pomysłami różne edukacyjne gry i zabawy.

свернуть