Խօսք՝ Վահան Նահապետեանի
Երժշ․՝ Յասմիկ Հախուերտեանի

Իմ ՀԱՅՐԵՆԻՔ
1․ Բաւական է մէկ վայրկեանը, որ սիրես Երեւանը,
Հասկանաս, որ դու տանն ես` իսկական քո տանը:
Հայրենիքը քո սրտում է, տե՛ս` Մասիսը քեզ նայում է,
Ակամայ, ասես, կանչում է, դէպի Տուն` Հայաստան:

Կրկ. Ես ուզում եմ հայրենիքն իմ փայփայել,
Ու անունը հայ ազգի միշտ վեր պահել,
Վեր՝ ամէն մի անցողիկ ցաւերից.
Վեհ է հին իմ հայրենին ամէնից:
Վեր ` ամէն մի անցողիկ դաւերից,
Վեհ է հին իմ հայրենին ամէնից:

2․ Ես կրում եմ պատմութիւնդ, Հայ է ողջ իմ էութիւնը,
Ես ըմբոստ եմ ու յամառ եմ. ես պիտի պայքարեմ,
Որ կերտեմ նոր պատմութիւնդ՝ յաղթականն ու լուսաւորը,
Թէ ամպել է քո այս օրը, վաղը լոյս կը վառեմ:

Կրկ. Ես ուզում եմ հայրենիքն իմ փայփայել...
Մի ծաղիկն իմ հայրենի լեռների,
Ծաղկունքի հետ օտարի, չեմ փոխի:
Ծաղկունքի հետ օտարի, չեմ փոխի:

свернуть