علی کوچولو دیگه کوچیک نیست... علی کوچولو، دیگه کوچیک نیست خوشحال نمی شه، با نمره ی بیست دیپلم گرفته، سربازی رفته، دنبالِ کاره، هفته به هفته مادرش قرض داره، ته برج دائم کم میاره، رخت می شوره، بند می ندازه، غم داره بی اندازه، با بد و خوب می سازه. تنها دلش می خواد علی باز بشه کلاسِ اولی... وای، وای، وای... علی کوچولو، دیگه کوچیک نیست دنیاش مثل اون کوچه باریک نیست دستاش خالیه، دلش پر درده، داره دنبالِ چاره می گرده، هی کتاب می خونه، تو اینترنت سرگردونه، دائم فیلتر می شکونه، می خونه و می دونه، اين جا مثل زندونه... دلش می خواد جادو بشه، باز علی کوچولو بشه... وای، وای، وای... علی کوچولو، دیگه کوچیک نیست، سرِ راهشه یه تابلوی ایست یه دانشجوی ستاره داره، دست از رؤیاهاش برنمی داره باباش تو زندونه، علی با مردم تو میدونه، یه سرودو می خونه، سر اومد زمستونه، پیرهنش غرقِ خونه... تموم می شه کارِ علی تو دلِ یه گورِ جعلی. وای، وای، وای...
