silinmiş bir şeirin xatirəsi kimi
gözümə qaçır içində quşları gecələməyən
yuvaların kədəri
hələ quşları uçmayan göy vardı,
hələ qağayıları sahildə ovcuma baxan dəniz...
mənimsə ovcumda bir vida
bir vidaya köynəkdi ovcum,
köynəyini soyundura bilmirəm vidanın.
və... bu şeirin də ürəyi quş ürəyi,
çırpınıb uçdu qağayıların göyündən,
silinmiş bir şeirin xatirəsi kimi…
indi...
bütün açıq yaralarıma şeir basıram,
cızzzz… eliyir.
