#ΕΝΟΡΙΑ #Εκκλησιαστικήιστορίαπ #Σεμινάρια #π.ΔανιήλΨωίνος
Η 2η συνάντηση της σειράς που πραγματοποιεί ο Αρχιμανδρίτης π. Δανιήλ Ψωίνος, με γενικό τίτλο «Εκκλησιαστική ιστορία», στο πλαίσιο των Εκπαιδευτικών Σεμιναρίων του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Συνεχίζοντας ο π. Δανιήλ, την αναφορά του στην γέννηση του χριστιανισμού και την περιγραφή των συνθηκών που επικρατούσαν την εποχή που εμφανίζεται στον κόσμο, μετέφερε το επίκεντρο της συνάντησης αρχικά, στον ελλαδικό χώρο.
Η Ελλάδα βρίσκεται στην ελληνιστική εποχή, που ξεκίνησε με τις κατακτήσεις του Μ. Αλεξάνδρου και φτάνει μέχρι το 31 π. Χ., όταν οι Ρωμαίοι κατέκτησαν την Αίγυπτο. Την περίοδο αυτή έχουμε πολλές εκστρατείες των Περσών, που αποτελούσαν συνεχή απειλή για την Ελλάδα. Ο Μ. Αλέξανδρος νίκησε τους Πέρσες και διέλυσε το κράτος τους.
Μετά τον πρόωρο θάνατο του, το τεράστιο κράτος που δημιούργησε με τις εκστρατείες του, διαμοιράστηκε στους στρατηγούς του, με αποτέλεσμα τον σχηματισμό πολλών μικρών Ελληνικών κρατών.
Αυτήν την εποχή, έχουμε ευρεία διάδοση του Ελληνικού πολιτισμού. Η γλώσσα που επικρατούσε ήταν η κοινή ελληνιστική ή αλεξανδρινή, στην οποία μεταφράστηκε η Παλαιά Διαθήκη και γράφτηκαν τα ιερά Ευαγγέλια και τα υπόλοιπα βιβλία της Καινής Διαθήκης.
Παρατηρείται επίσης αυτήν την περίοδο, ανάπτυξη του επιστημονικού πνεύματος και σημειώνονται πολλές εφευρέσεις. Στο επίπεδο δε της θρησκείας, επικρατεί η ειδωλολατρία, η λατρεία ψεύτικων θεοτήτων.
Στη πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, την Ρώμη, υπήρχε έντονα η λατρεία του Αυτοκράτορα, του Καίσαρα, διότι πίστευαν ότι ενσάρκωνε τον Θεό, ενώ είχε θεοποιηθεί και το ίδιο το κράτος. Η λατρεία αυτή, επιβλήθηκε και στα κράτη τα οποία βρίσκονταν κάτω από την ρωμαϊκή κυριαρχία.
Στην Ελλάδα την περίοδο αυτή, υπάρχουν οι μυστηριακές θρησκείες, η λατρεία του θεού Διόνυσου, τα Ορφικά μυστήρια, η λατρεία της θεάς Κυβέλης, τα Ελευσίνια μυστήρια, καθώς και η λατρεία του θεού Μίθρα.
Μέσα σε αυτό το συνονθύλευμα των θρησκευτικών στοιχείων, υπήρχε έντονα στην ψυχή του ανθρώπου, η ανάγκη για τον ερχομό ενός σωτήρα και λυτρωτή, η αναζήτηση του αληθινού Θεού.
Ακολούθως ο π. Δανιήλ αναφέρθηκε στον Ιουδαϊκό κόσμο και τις συνθήκες που επικρατούσαν στην Παλαιστίνη. Οι Ιουδαίοι ήταν ο μοναδικός αρχαίος λαός που πίστευε σε έναν Θεό, ήταν λαός μονοθεϊστικός.
Το ιερατείο αποτελούσε ηγετική τάξη και ο αρχιερέας ήταν εκείνος που διοικούσε τον εβραϊκό λαό και περιστοιχίζονταν από ένα συνέδριο 71 ατόμων. Λατρευτικό κέντρο των Ιουδαίων ήταν ο Ναός και η Συναγωγή.
Οι Ρωμαίοι θεωρούσαν τους Ιουδαίους, συμμάχους και ανέχτηκαν την θρησκεία και τις παραδόσεις τους. Οι Ιουδαίοι όμως, όντες κάτω από τον ρωμαϊκό ζυγό, μισούσαν τους Ρωμαίους και συχνά σημειώνονταν διάφορα επαναστατικά κινήματα.
Ο λαός των Ιουδαίων ήταν χωρισμένος σε διάφορες πολιτικές και κοινωνικές μερίδες, όπως οι Σαδδουκαίοι, οι Γραμματείς, οι Φαρισαίοι, οι Εσσαίοι, οι Ζηλωτές και ο όχλος, ο απλός λαός. Τέλος, όλοι οι Ιουδαίοι, είχαν έντονη την μεσσιανική ελπίδα.
