ΟΦΕΙΛΕΙΣ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΕΙΣ, ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΚΡΙΝΕΙΣ. Όταν πολεμάς τον Διάβολο και πολεμήσαι από αυτόν, μαθαίνεις να ξεχωρίζεις το καλό από το κακό. Διακρίνεις την αρετή από την κακία. Γι' αυτό ο Θεός μας έδωσε την κρίση. Το "κρίνειν".

Άλλο κρίση και άλλο κατάκριση. Κρίνουμε για να διακρίνουμε, και όχι για να κατακρίνουμε. Είναι πολύ σημαντικό αυτό γιατί και εκεί μπερδευόμαστε οι Χριστιανοί. Και μας λένε και οι οικουμενιστές, μην κρίνετε την εκκλησία, και εννοούν τους δεσποτάδες, όπως και μερικοί λέγοντας εκκλησία εννοούν τους δεσποτάδες.

Πρώτον, δεν κρίνουμε για να κατακρίνουμε, αλλά για να διακρίνουμε και οφείλουμε να διακρίνουμε! Αυτοί δεν θέλουν να κρίνουμε καθόλου! Να είναι στο απυρόβλητο, να κάνουν ό,τι θέλουν, να βγάζουν οτιδήποτε αιρετικές αποφάσεις, να κάνουν οτιδήποτε αιρετικές ενέργειες και αντικανονικές, και να μη τους κρίνει κανένας και να τους χειροκροτούμε.

E, όχι! Ο Θεός έδωσε την κρίση, και είπε: "Την δικαία κρίση, κρίνατε!" Είναι εντολή να κρίνεις! Αλλά για να διακρίνεις, όχι για να κατακρίνεις. Αλλά μπερδεύονται μερικοί. Σου λέει: "Πω, πω, είπα αυτό τώρα, μήπως είναι κατάκριση;" Δεν ξέρει! Γιατί μπερδεύεσαι; Γιατί δεν έχεις μάθει να πολεμάς τον διάβολο...

Αν δεν κρίνουμε, δεν θα μπορούμε να ξεχωρίσουμε αν αυτό που κάνει ο A, ο Β, οποιοσδήποτε είναι αυτός - από τον πιο απλό Χριστιανό μέχρι τον Πατριάρχη - οφείλεις να κρίνεις για να διακρίνεις, όχι για να κατακρίνεις.

Ο Νεστόριος ας πούμε, ήταν Πατριάρχης Κων/πόλεως. Το γνωρίζετε αυτό. Και βλασφημούσε την Παναγία. Οι άλλοι τώρα, οι ιερείς, οι αρχιερείς, οι απλοί πιστοί: "Αα", λέγανε, "Κοίταξε! Ο Πατριάρχης το λέει! Τι; Μπορούμε εμείς να κρίνουμε τον Πατριάρχη; Δίκιο θα 'χει! Τι να κάνουμε τώρα; Σύνοδο; Τι σύνοδο; Αυτός είναι και ο Κων/πόλεως. Δεν μπορεί να συγκαλέσει άλλος Σύνοδο. Μόνο ο πατριάρχης Κων\πόλεως μπορεί να συγκαλεί Σύνοδο.

Έτσι είπαν κάποιοι για το Ουκρανικό τώρα. Ποιος το είπε αυτό; Δηλαδή αν ο Οικουμενικός Πατριάρχης πέσει σε αίρεση, ποιος θα τον κρίνει μετά; Αφού δεν μπορεί άλλος να συγκαλέσει Σύνοδο για να τον καθαιρέσει; Αλίμονο! Αυτό καταλύει πρώτα-πρώτα την ισότητα των Επισκόπων.

Τα λέμε αυτά για να τα γνωρίζετε και σεις. Όλοι οι Επίσκοποι είναι ίσοι. Κι ο Πατριάρχης είναι Επίσκοπος, δεν είναι κάτι παραπάνω. Επίσκοπος είναι, δεν υπάρχει άλλος βαθμός. Τρεις είναι οι βαθμοί της Ιεροσύνης. Διάκονος, Πρεσβύτερος και Επίσκοπος. Υπάρχουν απλώς κάποια πρωτεία τιμής και όχι εξουσίας.

Δηλαδή, όταν γίνει μία Σύνοδος Πανορθόδοξος, προεδρεύει ο Κων\πόλεως. Προεδρεύει, δεν έχει κάποιο περισσότερο κύρος ή εξουσία να επιβληθεί στους άλλους (Επισκόπους). Είναι ένα πρωτείο τιμής. Κάποιος πρέπει να κάνει τον Πρόεδρο. Να ρυθμίζει την συζήτηση, να δίνει το λόγο κ.λ.π. Τίποτα άλλο.

Ούτε έχει περισσότερες ψήφους από τους άλλους. Μία ψήφος έχει αυτός, μία ψήφος έχει και ο τελευταίος Επίσκοπος ή Δεσπότης, που θα είναι εκεί ως μέλος της Συνόδου. Και το σωστό δεν είναι, όταν γίνεται Σύνοδος, να είναι μόνο Επίσκοποι. Πρέπει να είναι και Πρεσβύτεροι, πρέπει να είναι και λαϊκοί. Έτσι ήταν οι Οικουμενικές Σύνοδοι.

Γι' αυτό ήταν τελείως λάθος αυτή η ψευδο - Σύνοδος τους Κολυμπαρίου. Ούτε όλοι οι Επίσκοποι συμμετείχαν. Ήταν απλώς μία Σύνοδος Προκαθημένων. Επομένως, όταν πολεμούμε τον διάβολο, μαθαίνουμε να κρίνουμε και να διακρίνουμε το σωστό από το λάθος. Γι' αυτό παραχωρεί ο Θεός να πολεμούμαστε. Για να αποκτούμε διάκριση καλού και κακού.

~Αρχιμ. Σάββας Αγιορείτης. Απόσπασμα από την ομιλία "Διάβολος, ὁ διαχρονικός ἐχθρός τῆς Ρωμιοσύνης ΙΑ΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 2

свернуть