Jeszcze 100 lat temu zboża żęto przy pomocy sierpów, zbierano grabiami a cepy pomagały oddzielić ziarno od źdźbła. Aby poznać tajniki zastosowania wymienionych urządzeń, przenieśmy się do tradycyjnej polskiej zagrody w Skansenie Kultury Ludowej i Ziemiańskiej w Kuligowie.

Na polskiej wsi żniwa trwają w najlepsze. Pełna mechanizacja rolnictwa jest dziś podstawą szybkich i udanych zbiorów. Kombajny z szerokim hederem, ciągniki o dużej mocy są standardem, do którego wszyscy jesteśmy przyzwyczajeni. Warto mieć świadomość, że nie zawsze tak było.
100 lat temu tryb życia mieszkańców tradycyjnej, polskiej wsi wyznaczały prace, które rolnicy mieli do wykonania w danych porach roku. Okres żniw był czasem największej a za razem najcięższej pracy, która pochłaniała niemal całe dnie współczesnym gospodarzom.

– Pracowano od świtu, do wieczora, czyli jeżeli razem ze słońcem rolnicy wstawali, wychodzili na pole, to wracali, gdy słońce zachodziło, a często nocowali po prostu na polu, żeby już nie tracić czasu. Rano wstawali na tym polu i pracowali dalej

– tłumaczy etnolog Jacek Żukowski, Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej, UW.

Natura wyznaczała rozpoczęcie prac na tradycyjnej polskiej wsi. Śpiew przepiórki dawał sygnał do zażynek.

Zapraszamy!

Materiał powstał dzięki gościnie i uprzejmości Skansenu Kultury Ludowej i Ziemiańskiej w Kuligowie nad Bugiem.



Reporter: Kalina Brzozowska
Zdjęcia i montaż: Barbara Goliasz/ swiatrolnika.info
Foto: swiatrolnika.info

свернуть