„Skazany na karę śmierci z utratą praw publicznych na zawsze i przepadkiem całego mienia" - tak brzmiał wyrok pierwszej instancji w sprawie mojego dziadka.
Miał 17 lat kiedy wstąpił do Armii Krajowej.
Po wojnie wraz z kilkoma żołnierzami utworzyli grupę konspiracyjną o nazwie Polska Armia Powstańcza, której celem miała być walka z sowiecką okupacją. Dziadek był dowódcą grupy bojowej PAP w placówce Zakrzew. Jak utrzymywało oskarżenie „grupa ta wykonała kilka akcji rekwizycyjnych, natomiast najgłośniejszym jej wyczynem miała być „Akcja K-B", której wykonawcami mieli być Edward Dziewa (mój dziadek) i Eugeniusz Chudowolski. Dla omówienia szczegółów akcji mieli spotkać się 4, 5 lub 6 września w Lublinie".
Czwartego września 1950 roku UB aresztowało Chudowolskiego, a 6 września mojego dziadka.
Dziadka oskarżono o „ przygotowanie zamachu na B. Bieruta i K. Rokossowskiego, który to czyn nigdy nie wyszedł poza sferę ogólnego planu".
Przez parę miesięcy katowany przez bezpiekę nie podpisał lojalki, nie wydal kolegów, choć mógł sobie tym kupić życie i wolność.
WSR w Warszawie 14 maja 1951 roku, po pokazowym procesie z przewodniczącym składu sędziowskiego por. Edwardem Hollerem, skazał mojego dziadka na karę śmierci przez rozstrzelanie. Dziadka rozstrzelano 24 października 1951 roku, miał wtedy 26 lat. Miejsce śmierci, więzienie mokotowskie. Miejsce pochówku nieznane, prawdopodobnie Służew.
Dziadka rehabilitowano, wyrok unieważniono 19 stycznia 1998 roku.

свернуть