1.Nie pytaj prosze czemu nie chce miłości,
nie pytaj prosze czemu nie chce jej brać.
Nie pytaj prosze czemu nie chce jej od ciebie,
bo tak naprawde nie wiem co chcesz mi dać.
Nie pytaj prosze, dlaczego taka juz jestem,
nie pytaj prosze skąd obojętność, w której trwam.
Nie pytaj prosze gdzie jest moje serce,
bo sama niewiem czy jeszcze je mam.
Nie pytaj prosze, dlaczego trwam w samotności,
nie pytaj prosze czemu zamykam się na świat.
Nie pytaj prosze, dlaczego jestem taka wredna,
bo do takiej postawy dzisiaj zmusza mnie świat.
Nie pytaj prosze, dlaczego się zmieniłam,
nie pytaj mnie prosze gdzie jestem dawna ja.
Nie pytaj prosze co się ze mną stało,
bo nie wiem jak wytłumaczyć to mam.

2.Nie pytaj prosze, przecież wiesz, że nie odpowiem,
kolejna łza, która wypływa spod mych powiek.
Nie pytaj mnie więcej czym to jest spowodowane,
bo nadal odczuwam ból ciosów, które były mi zadane.
Ludzie odchodzą lecz nie zamykają drzwi,
zostawiają przeciąg wspomnień, bo tyle zostało z nich.
Niedomknięte drzwi i niezgaszone światło,
a w głowie jedna myśl, że jednak nie było warto.
Popełniłam wiele błędów, czegoś mnie nauczyły :
Wcale nie liczą się słowa, liczą się tylko czyny.
Ale nic już nie zmienia tego co się stało,
odeszła dusza, jednak zostało tu ciało.
Dziś jestem chodzącym wrakiem człowieka,
który nieustannie, ciągle przed życiem ucieka.
Jest jedna rzecz o którą chciałam cię prosić :
Nie mów, że tak będzie lepiej kiedy będziesz odchodził.

3.Stojąc w miejscu odchodzimy w przeszłość,
zatracając się w tym, co nie wróci więcej już.
Trzeba zrobić krok do przodu i powitać przyszłość,
a może odwróci się karta i szczęście wróci znów.
Trzeba wierzyć w to, że jeszcze kiedyś będzie dobrze,
lecz nie pytaj mnie więcej, bo wiesz że nie odpowiem Ci.
Moje oczy gasną, moje usta milkną,
a jedyna recepta to nie oglądać się w tył.
Nie pytaj mnie więcej o to co mnie bardzo boli,
bo nie wiem czy wiesz, że na me rany sypiesz sól.
Robisz to nieświadomie szukając odpowiedzi,
rozdrapujesz moje blizny sprawiając mi wielki ból.
Staram się zapomnieć o krzywdach, które są za mną,
jednak cały czas w mojej pamięci twardo tkwią.
Mówią milczenie jest złotem albo krzykiem o pomoc,
jednak już mnie nie pytaj, bo moje słowa tracą moc.

свернуть