#аудиокітап #әсерліәңгіме #жаңа әңгіме ҚАРА БҰЛТТАН ШЫҚҚАН КҮН
(Болған оқиға ізімен)
Зүбайда бүгін де елең-алаңнан тұрды. Құмардың тамағын берді. Киімінің жағасын жөндеп, әскери фуражкасын кигізді. Керек құжатын, қалта телефонын алған-алмағанын тексерді. Ерінбей-жалықпай. Күндегі әдеті сол. Әйтпесе, ұмытып, үйде қалдыруы әбден мүмкін. Бір-екі рет жол ортасынан қайта оралғаны бар. Тағы да әбігерленіп жүрмесіне кім кепіл?! Бұған әбден арқа сүйеп алған. Жаман үйреткен өзі. Қызметке бара жатқанда істейтін үйреншікті «рәсімдер» осымен тәмәм.
Аздап жата тұрайын деп, қайта кеп төсегіне қисайған. Көзі ілініп кетіпті. Шошып оянды. Кеудесін тепкілеген тентек жүрегінің дүңкіліне құлақ түріп, біраз жатты. Кенет қабырға сағатқа көзі түсіп кетсін. Ыршып тұрды. Тез-тез киініп, көшеге оқтай атылды. Қанша дегенмен, әскери өмірге көндіккен офицердің келіншегі ғой.
Кеше ғана асфальт жолдар аптап ыстыққа балқып жатқан. Қапырық ауа тынысын тарылтқан алып қала жағалауда желбезегін ашып, алқына аласұрған орасан зор балық сияқты еді. Бір түнде қара күз түскені ме. Сұп-суық сумақай жел үйлерді, аулаларды кеулей кезіп, орамдар мен саябақтардың қойны-қонышын тінткілей жүйткіп жүр екен. Зүбайданың тұла бойы тоңазып кетті. Аспанның да қабағы қату. Үйге қайта барып, жылы киініп шығуға уақыт тығыз. Әшейінде өзі қызметтес қыз-келіншектердің жұмыстан кешіккенін ұнатпайтын.
Жанталаса таксиге қол көтерді. Өркеуде джиптер мен жүзіктің көзінен өтетін жылмақай жеңіл машиналар сыздана сырғиды. Ешбірі жол ортасында өліп жатсаң да, аялдар түрі жоқ. Зүбайда шындап қысылды. Ақыры, бір ескі «жигули» салдыр-күлдір етіп қасына тоқтады-ау әйтеуір. Жүрегі жарыла қуанғаны сонша, кіре сала бейтаныс жүргізушіге қайта-қайта рахмет айта берсін...Өзін тап бір тегін апарып тастайтындай. Ол да бірден самбырлап сөйлей жөнелді. Зүбайданы туғалы білетін адам құсап.
– Ойбу, қарағым-ай, неге сонша неге жеңіл киінгенсің? Қатып қалған шығарсың? Көп тұрдың ба көшеде? Құдайдың күні де бүгін қақап кетті ғой.
– Ой, ағай, жұмыстан қалып барамын, тездетіп жүріңізші.
– “Асығыстық - шайтан ісі” дейді ғой, қарағым. Асығу дегеннен шығады. Бағана таң қараңғысында үйден шыққам. Бала-шағамның несібесі деп. Алда бір мәшина бос көшемен жұлындай ұшып бара жатқан. Жайбарақат өте берген бір адамды кенет, Құдай басқа салмасын, қалпақтай қақты ғой.
– Байғұс, жүрмейтін жерден жүрген болды-ау?.
– Жоқ, ә! Кәдімгі жолақ жолдың үстімен-ақ бара жатқан. Жаяу жүргіншілер өтетін жерден...
– Ойпырмай, ә!
– Жалма-жан екі адам мәшинадан атып шықты. Алыстан көріп келемін. Дереу құлап жатқан сорлының жанына жетіп барды. Қалтасынан бірдеңе алды. Сосын, қолтығынан ұстап ап, дырылдата сүйрей жөнелсін. Жол жиегіндегі қара ағаштың түбіне сүйей салды да, өздері мәшинаға жанталаса мініп, тайды.
– О, сұмдық-ай! Сіз, сіз ше?
– Мен бе? Кейін бұрылып ап зыттым. Менің көргенімді білсе, тошно көзімді құртуы мүмкін еді. Тірі куә деп...
– “03” шақырмадыңыз ба?
– Бәлесінен аулақ, “скорыйға” телефон соқсаң, менттер ере келеді. Сосын ар жағы белгілі ғой. Жала жауып, өзіме тарпа бас салса...
– Ой, сұмдық-ай!..[ Ссылка ]
Курметти меннин тыңдармандарым Арнама Тіркеліп қолдап кетініздер лүпіл басып пікір жазып қазақша каналдың дамуына үлес қоса отырыңыздар 😍әсерліәңгімелер жинағы
