Παραγωγή: Εμπαθής
Κομμάτι του 2017 από τον δίσκο "Εμπαθής - Ακυκλοφόρητα Νο.3".
Στίχοι:
Ξίφης
Δε κάνεις τίποτα, βαράμε αλύπητα, κουράγιο θέλει για να ζήσουμε μία ζωή στο σήμερα.
Σφίξε γροθιά σε όλα τα προβλήματα, παλεύεις με τα κύματα, οι φουρτούνες σου όλα.
Τα συναισθήματα, να δέχεσαι χτυπήματα και να 'σαι σε διλήμματα, στο να τα παρατήσεις.
Ή να σφίξεις φίλε πιο πολύ τα νήματα, απορρίμματα ανθρώπων γιατί οι περισσότεροι γίνανε χρήματα.
Πατήματα ψάχνουμε στη ζωή για να παλέψουμε καλλίτερα τη κάθε δυσκολία, υπομονή.
Μα φαίνεται σιγά σιγά στον άνθρωπο, έτσι πιστεύω συμβιβάζεσαι με τον καιρό σε κάθε.
Ανησυχία, είμαστε εδώ μες στον αγώνα μια σταγόνα μες στον ωκεανό, όσο αντέχω πολεμώ.
Μου δίνει δύναμη στα πόδια να σταθώ, ό,τι αγαπώ κι εγώ για σένα θα 'μαι εδώ.
Μία ανάσα, μία γροθιά, ένα καημό που έχω μες στα στήθια, να πάν' όλα καλά φίλε σε κάθε.
Αναποδιά, να 'χουμε ένα ευχάριστο τελείωμα όπως τα παραμύθια!
Ρ Ε Φ Ρ Ε Ν
Ύψωσε τη γροθιά σου, καθώς το δάκρυ κυλάει απ' την οργισμένη ματιά σου.
Δύσκολα ήρθανε, έρχονται, θα ΄ρθουν, μα θα 'μαι κοντά σου! (Δις)
Ό,τι κι αν γίνει, θα 'μαι κοντά σου, σε κάθε πόνο σου, κάθε χαρά σου.
Εύχομαι να 'σαι αετός και πυράντοχα να 'ν' τα φτερά σου, ψηλά τράβα τώρα και γεια σου!
Εμπαθής
Δε με κρατάς σε μια πόλη φυλακισμένο, γιατί ελεύθερο πουλί και σε κλουβί, είναι κάτι ξένο!
Ανεβαίνω στα ψηλά, όχι για να με δουν οι άλλοι, μα για να αδειάζω πίκρες της καρδιάς και μαύρες σκέψεις μέσα απ' το κεφάλι.
Δύσκολα νοιώθουνε οι άλλοι όσα λέμε, κι αν σου πω "Συχνά το γράφουμε και κλαίμε", θ' ακουστεί.
Λίγο παράξενα, μα αν σ' έφερνα για λίγο εδώ θα μου 'λεγες "Συγγνώμη αδερφάκι μου, που να 'ξερα;".
Δε βγαίνουν πέρα οι νύχτες μάγκα μου με τίποτα, στο στήθος για το επόμενο πρωί ένας κόμπος και ύστερα.
Ξανά στο σήκωμα, ρολόι να κυλά, να στέκεται ειρωνικά απέναντι σε όσα μείναν λογικά.
Εδώ! Εδώ που ο κόσμος μοιάζει φυλακή, που σαν μαλάκες τρέχουν όλοι για να φέρουνε στο σπίτι.
Ένα κομμάτι ψωμί, κι ένα κομμάτι ψωμί, για κάποιους είναι ένα κομμάτι σε μια προσευχή...
Σκέψου έξω απ' το κουτί, όχι λεύτερο μυαλό, λεύτερη σκέψη! Όχι ένα γρανάζι κι εσύ.
Που θα επιτρέψει άλλη μια μέρα συνηθισμένη πολύ, γίνε αυτή η πουτάνα η αλλαγή που θες να 'ρθει!
