перевод стиха Горация
Посвящается моей любимой жене Лале!
Тому лишь верь, о, Фуск, кто сердцем чист,
И помыслу кого удел не ведом зла
Нет нужды в яде звонких стрел ,
И Мавра тяжкого копья, чья не касалася рука
Огонь песка страны ливийской
И стен Кавказа лёд скалистый
страшнее змеи ,Гедасп, попрёшь
Ноги о камень не преткнёшь
Стезею правды коль идёшь
И волк бежит Сабейских рощ хранитель
Для муз, освободив свою обитель,
Когда поэт бродил среди дубравы,
Песнь милой Лале воспевая,
Стихи! - Чувств нежных тонкая оправа,
Но песнь любви сильней
Звериного оскала
Тифон тот был и воинства страшней.
Даунии леса подобных, доселе не рождали
Отчизны Юбы засушливых пустынь скалистых дали
От роду львов подобных не видали .
Забрось меня, каприз судьбы, в юдоль печали,
Деревья крон ветвистых , где сроду не качали,
Где влаги нет,
Слеза б была отрадой для печали,
Мороз жжёт солнца жарче,
Юпитер свет скрывает .
И Солнца колесо нещадно давит,
Где человека глас, природы дар не славит,
И там мне не забыть смех сладкий Лалы
Речей её , веселые забавы .
О Фуск ! В чьё сердце тьмы, хоть на мгновение
Искры Любви прикосновение, произошло !
Хотя б грехи на шее камнем в глубины Ада низведут,
И там о ней воспоминанья всю силу тьмы превозмогут,
И крылья дав ,на небо к милой, в селенья рая вознесут !
Integer vitae scelerisque purus
non eget Mauris iaculis neque arcu
nec venenatis gravida sagittis,
Fusce, pharetra,
sive per Syrtis iter aestuosas
sive facturus per inhospitalem
Caucasum vel quae loca fabulosus
lambit Hydaspes.
namque me silva lupus in Sabina,
dum meam canto Lalagen et ultra
terminum curis vagor expeditis,
fugit inermem,
quale portentum neque militaris
Daunias latis alit aesculetis
nec Iubae tellus generat, leonum
arida nutrix.
pone me pigris ubi nulla campis
arbor aestiva recreatur aura,
quod latus mundi nebulae malusque
Iuppiter urget,
pone sub curru nimium propinqui
solis in terra domibus negata:
dulce ridentem Lalagen amabo,
dulce loquentem.
Ещё видео!