Βάσει της παράδοσης, αλλά και των ιστορικών τεκμηρίων, ο Παλιός Πλάτανος ιδρύεται περί τον 16ο αι. από τους κατοίκους της αρχαίας Άλου και του Νοτίου Αλμυρού όταν η πανώλη και οι πειρατείες τους ανάγκασαν σε φυγή. Το χωριό οφείλει το όνομά του στον πελώριο και επιβλητικό πλάτανο που δεσπόζει στην κεντρική πλατεία του χωριού. Από το 1830 και εξής, με τη διαμόρφωση των συνόρων της νέας Ελλάδας, εγκαινιάζεται μία δυσμενής περίοδος για το χωριό κατά την οποία, μέσα στη δίνη των μαχών και των εξεγέρσεων που έλαβαν κατά καιρούς χώρα στη θεσσαλική γη, θα βιώσει έξι καταστροφές. Ζωτικής σημασίας υπήρξε ο τελευταίος εμπρησμός του χωριού στις 15 Αυγούστου 1943, γεγονός που γονάτισε τους Πλατανιώτες και γέννησε την ιδέα της ίδρυσης ενός νέου χωριού, περισσότερο τυχερού από το υπάρχον. Οι πρώτες οικογένειες άρχισαν να εγκαταλείπουν τον Παλιό Πλάτανο για το νέο χωριό το 1953, με έξαρση της μετακίνησης από το 1960 μέχρι και το 1962, με ολόκληρο το χωριό πια να έχει μεταφερθεί στο Νέο Πλάτανο. Μόνοι και μόνιμοι κάτοικοι του ερημωμένου πια Παλαιού Πλατάνου είναι η συγκίνηση και το αίσθημα μελαγχολίας, που διακατέχει κάθε επισκέπτη ενώπιον ενός χωριού πολύπαθου, κι όμως ακόμη τόσο πλούσιου και επιβλητικού.
