FELICJAN ANDRZEJCZAK-ZAUROCZENIA

W kawiarnianym mroku aromaty kaw
Przebierały się jak zjawy, w siwy dym
Wpadłem by załatwić kilka drobnych spraw
Nie pamiętam nawet z kim
Ty siedziałaś w głębi, obok Ciebie On
W palcach gniótł bibułkę, jakby coś w niej krył
Snuł się po kawiarni fortepianu ton
Idealny podkład pod wasz niemy film
Nic się nie zdarzyło, tylko Twoja twarz
Dotykana smugą niewidocznych drżeń
Miała w sobie taki delikatny blask
Że się lepszym stawał dzień
Otuleni ciszą, gdy nie trzeba słów
By się myśli same układały w rym
Nie był On poetą, a Ty jedną z muz
Romantyczny niemy film
Zauroczenia, niedomówienia, nieobecności
Oh kochać tak, by parą gwiazd jak w kinie być
Ze starych taśm śnić Swoją baśń jak nowy film
Nieśmiałości wasze oswajały mrok
I byliście razem gdzieś daleko stąd
Sam za siebie mówił rozmarzony wzrok
Że dla niego Ona, i że dla niej On
Pomyślałem sobie, skąd tę scenę znam
Jak wklejony cytat, jakiś stary film
Przecież to My razem siedzieliśmy tam
Ona była tobą, a ja byłem nim
Zauroczenia, piękno milczenia, nieobecności
Oh kochać tak, by parą gwiazd jak w kinie być
Ze starych taśm śnić Swoją baśń jak nowy film
Oh kochać tak, by parą gwiazd jak w kinie być
Ze starych taśm śnić Swoją baśń jak nowy film

свернуть