اینجا الان البته لامپای سقفی ارامگاه اونجوری که باید میبود نبود.
If you first to my channel please Like and subscribe
آرامگاه حافظ، محل خاکسپاری حافظ شیرازی در شیراز است.علیاصغر حکمت، وزیر آموزش و پرورش وقت و برپایهٔ طرحی از آندره گُدار طراحی و بازسازی شد. مجری آن، علی ریاضی، رئیس اداره آموزش و پرورش استان فارس، و سرپرستش علی سامی بودند.
حافظیه بارها از سوی حاکمان تیموری، صفوی، افشار و زند بازسازی و مرمت شد. سرانجام در سال ۱۳۱۴ ش/۱۹۳۵ م، آخرین اقدام مهم و شایسته توسط وزارت آموزش و پرورش فارس به ابتکار علیاصغر حکمت، وزیر آموزش و پرورش صورت گرفت و ساخت یک بنای جدید ترتیب داده شد. آندره گُدار باستانشناس فرانسوی، مدیر کل باستانشناسی کشور، طرح و نقشهای مناسب را طراحی کرد. اجرای این پروژه به علی ریاضی، رئیس اداره آموزش و پرورش فارس، واگذار شد و علی سامی سرپرستی آن را برعهده گرفت. در این طرح، به سبک همان طرح گذشته، حافظیه به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شد و ایوانی به طول ۵۶ و عرض ۷ متر و با ۲۰ ستون سنگی به ارتفاع ۵ متر، آن دو باغ را از یکدیگر جدا میکند. اجرای کامل این طرح تا سال ۱۳۱۷ ه.ش به درازا انجامید.
مکانی در شمال شهر شیراز که از ساحل شمالی رودخانهٔ خرمدره در شمال دروازهاصفهان فعلی آغاز میشده و تا دامنهٔ کوه چهل مقام امتداد مییافتهاست را «مصلا» مینامیدند. این مکان از قدیم مورد احترام مردم شیراز بوده تا جایی که بسیاری از مردم، رسوماتی مانند نماز جماعت، نماز عید فطر و قربان را در این مکان خوش آبوهوا بهجا میآوردند و عدهای نیز مردگان خود را برای آمرزش، در این مکان به خاک میسپردند و بخشی از این منطقه به گورستان عمومی تبدیل شد. آرامگاه حافظ نیز در شمال این دشت جای دارد. حافظ را در کتِ شیراز یا مصلای شهر بهخاک سپردند. نخستین کسی که بر مقبرهٔ حافظ نام «حافظیه» مینهد، اوحَدی بَلْیانی است. سپس در رستمُالتَّواریخ اثر رستمُالْحُکَما در دو جای این نام میآید. مقبرهٔ حافظ و پیرامونش، پیشتر با نام «تِکْیهٔ حافظ» شناخته میشد آنچنانکه در دُرّهٔ نادری به نام «تکیه» خوانده شدهاست. نویسندهٔ فارسنامه نیز از «تکیهٔ خواجه حافظ» نام بردهاستآرامگاه حافظ در تاریخ ۱۸ آذر ۱۳۵۴ با شمارهٔ ۱۰۰۹ و با عنوان «بقعهٔ خواجه حافظ شیرازی» در فهرستِ آثار ملی ایران ثبت شد. در سال ۱۳۷۵ هادی میرمیران طرح احیای مجموعهٔ حافظیه را تهیه کرد و این طرح در مراجع قانونی کشور به تصویب رسید؛ اما اجرای «طرح جامع توسعهٔ حافظیه» — که در شورای توسعهٔ فرهنگی استان فارس تصویب شد — از سال ۱۳۸۰ آغاز شد. با اجرای این طرح، طی فرایندِ خرید و تخریب مناطق مسکونیِ پیرامون حافظیه و افزودن باغ جهاننما و باغهای اطراف به مجموعهٔ حافظیه، وسعت آن به ۲۰ هکتار با کاربریهای گوناگون خواهد رسید. برپایی باغموزهٔ مشاهیر ادبی جهان و موزهٔ منطقهای شیراز از طرحهای پیشبینیشده در طرح جامع است که در حال اجراست. هرساله در سالروز بزرگداشت حافظ در بیستم مهرماه، مجموعهٔ آرامگاه برپاکنندهٔ برنامههای ویژهای استدر سال ۸۵۶ ه.ق/۱۴۵۲ م و حدود شصتوپنج سال پس از درگذشت حافظ، فرماندارِ تیموریِ فارس، ابوالقاسم میرزا بابُر بن بایسُنقُر وزیر خویش شمسالدین محمد معمایی (دانشنامهٔ زبان، شخص را «یغمایی» ذکر کرده و نه معمایی) را فرمان داد تا بنایی گنبدمانند بر روی قبر حافظ در باغ مصلی بنا کند. در قسمت جلوی باغ نیز حوض بزرگی بنا کرد که از نزدیک رودخانهٔ رُکنآباد پر شده بود. این بنا دو بار ترمیم شد؛ یک بار در زمان شاه عباس اول صفوی، و دیگر بار بهدستور نادرشاه افشار که هر دو نوبت، بر اثر فالی گرفته از دیوان حافظ بود. در سال ۱۱۸۷ کریمخان زند محوطه را بزرگ و محصور کرد. وی تالاری طاقی — به سبک کاخ دیوانخانه که ساخته بود — بنا کرد که چهار ستونِ سنگی بزرگ در شمال و جنوب و دو اتاق بزرگ در شرق و غرب داشت. این ساختمان بهطور مؤثری محوطه را به دو بخش جداگانهٔ نارنجستان در قسمت جلویی و قبرستان در قسمت پشتی تقسیم کردهاست. مقبرهٔ حافظ در بیرون و پشتِ این بنا، در وسط قبرستان واقع شدهاست. کریمخان در بالای قبرش تخته سنگی مرمر، به درازای ۲۷۰ و پهنای ۸۰ و بلندی ۴۰ سانتیمتر قرار داد که هنوز هم وجود دارد. روی این تخته سنگ، دو غزل از حافظ به خط نستعلیق توسط خطاط حاجی آقاسی بیگ افشار آذربایجانی نوشته شدهاست. مطلع غزل «مژدهٔ وصل تو کو کز سر جان برخیزم/طایر قدسم و از هر دو جهان برخیزم» بر روی سنگ قبر درست از زیر عبارتِ «اَنتَ الْباقیُ و کُلُّ شَیْءٍ هالِکٌ» آغاز میشود. و غزل «ای دل غلام شاه جهان باش و شاه باش/پیوسته در حمایت لطف اله باش» در حاشیهٔ پیرامونِ غزلِ نخست نوشته شدهاست. در دو گوشهٔ بالایی سنگ نیز این بیت نوشته شدهاست: «بر سر تربت ما چون گذری همّت خواه/که زیارتگه رندان جهان خواهد بود». تاریخ درگذشتش نیز در مادهتاریخِ «خاک مصلی» در گوشهٔ پایین قبر در بیت «چراغ اهل معنی خواجه حافظ/بجو تاریخش از «خاک مصلیٰ»» نوشته شدهاست..
The Tomb of Hafez commonly known as Hāfezieh (حافظیه), are two memorial structures erected in the northern edge of Shiraz, Iran, in memory of the celebrated Persian poet Hafez. The open pavilion structures are situated in the Musalla Gardens on the north bank of a seasonal river and house the marble tomb of Hafez. The present buildings, built in 1935 and designed by the French architect and archaeologist André Godard, are at the site of previous structures, the best-known of which was built in 1773. The tomb, its gardens, and the surrounding memorials to other great figures are a focus of tourism in #Shiraz.
00:00- Cofee
00:30 -Hafez
1:22 - Shahname\کاوه آهنگر
2:13 - Tomb
3:00-History
#Iran
#Persia
#art
#poetry
#culture
#حافظ_شیرازی
#حافظیه
#شیراز
#ایران
Ещё видео!