چه تغییری؟ چه تضمینی؟
در برابر موضع کسانی که می‌گویند: «اگر پزشکیان رییس جمهور شود چه تضمینی وجود دارد اوضاع همین که هست باقی نماند یا بدتر نشود؟ در واقع: خاصیت رأی دادن به پزشکیان چی‌ست؟» چه پاسخی باید داشت؟
اول این‌که: هیچ کس گریبان من و شما را نگرفته است که بیایید رأی بدهید. آدم‌ها حق دارند موضع‌شان را بیان کنند. بیان موضع افراد به این معنا نیست که تپانچه پشت شقیقه‌ی من و شما گذاشته‌اند که درست مثل آن‌ها رفتار کنیم. موافقم نیستیم؟ خوب نمی‌کنیم. به همین سادگی.
دوم: به گمانم هیچ کس نخواهد پرسید که چه تضمینی هست که اگر جلیلی بیایید اوضاع بهتر نشود؟ قاعدتاً این اندازه می‌شود حداقل پیامدهای به قدرت رسیدن آدمی مثل جلیلی را از منظر عمومی دید.
سوم: آیا پزشکیان قرار است معجزه کند؟ بی‌شک نه. خواهد توانست حداقل مطالبات ما را تأمین کند؟ نمی‌دانیم. این را درباره‌ی نه تنها پزشکیان بلکه درباره‌ی فرشته‌ای مقرب که خدا اختصاصاً برای بهشت کردن زمین برای ما فرستاده باشد هم نمی‌شود گفت چه جای پزشکیان. کارنامه و سابقه‌ی نظام چه؟ بله، بی‌شک کانون‌های قدرتی در این نظام هستند که مانند مقاطع مختلف در این چهل و اندی سال، جلوی مطالبات مردم را خواهند گرفت و به فرض که رییس جمهور همسو با مطالبات مردم باشد، با او هم گلاویز خواهند شد. آن‌ها به این آسانی دست از سفره‌ی رایگانی که از گرده‌ی ملت برمی‌دارند نخواهند کشید.
چهارم: آیا تقلب می‌شود؟ نمی‌دانیم. شاید بشود. شاید نشود. باز هم هیچ دانش قطعی و یقینی نداریم که چه اتفاقی خواهد افتاد. غیر از این اگر بگوییم دعوی خدایی کرده‌ایم و این دقیقاً همان چیزی است که با جمهوری اسلامی بر سر آن اختلاف داریم. قرار نیست ما هم تبدیل به خودکامگانی زورمدار شویم و لاف معرفت یقینی و بی‌خلل بزنیم.
سابقه‌ی افراد چیزی درباره‌ی آينده‌شان به شما می‌گوید؟ بله حتماً می‌گوید. دقیقاً از همین روست که با مقایسه‌ی سابقه‌ی پزشکیان با سابقه‌ی جلیلی می‌شود با اطمینان بسیار بالاتری گفت که پزشکیان انسان سالمی است و در قدرت بودن او آفات و عوارض و پیامدهای ویرانگر به قدرت رسیدن جلیلی را ندارد. برای تشکیک در شخصیت و سابقه‌ی پزشکیان چنگ نزنید به نقل‌قول‌های تاریخ‌گذشته و بریده از بافتار و جهت‌داری که به روشنی دست‌پخت بازوی‌های نشر اطلاعات گمراه‌کننده‌ی نهادهای امنیتی هستند. سراغ استدلال بروید. نه سراغ این‌که فلانی گفته است بهمانی چنین و چنان بوده است. اول و آخر صحبت آدم‌ها را بسنجید. توی خلاء درباره‌ی آدم‌ها حرف نزنید.
دقت کنید که این تشکیک‌هایی که امروز درباره‌ی پزشکیان می‌شود هزار برابرش در برابر میرحسین موسوی می‌شد. اگر میرحسین موسوی توانست سربلند از آزمون ایستادن در جانب انسان و مردم بیرون بیایید (و سابقه مهم است) چرا پزشکیان نتواند؟
دقت کنید. هیچ تضمین قطعی و نهایی برای هیچ کس وجود ندارد. نه برای موسوی. نه برای پزشکیان نه برای من و شما. چه تضمینی وجود دارد که اگر رضا پهلوی قدرت را در ایران به دست بگیرد اوضاع بهتر می‌شود؟ سابقه مهم است؟ سابقه‌ی خودش و آدم‌های اطراف‌اش و غلبه‌ی هتاکی و دشنام‌گویی در میان خیل مدافعان سینه‌چاک او به ما می‌گوید کجا ایستاده‌ایم. این‌ها را می‌شود به پزشکیان نسبت داد؟
تا جایی که من ادله یا مواضع مخالفان پزشکیان را در میان اهل تحریم و تشکیک ارزیابی کرده‌ام، دلیلی محکم برای نامطلوب بودن پزشکیان نیافته‌ام جز این‌که حدس می‌زنند تمام این‌ها بازی‌های حکومت باشد و باز حدس می‌زنند فردا پزشکیان باعث تثبیت این نظام می‌شود و برای من و شما چوبه‌ی دار به پا خواهد کرد. به گمانم این اندازه روشن است که این جنس سخنان، بیشتر حرف‌اند تا استدلال. بیشتر عاطفه‌ی مردمی زخم‌خورده را تحریک می‌کنند تا این‌که استدلالی را تقویت کنند.
به هر حال، انتخاب و تصمیم فردا با من و شماست. و من و شما به تنهایی با وجدان خودمان تصمیم خواهیم گرفت چه موضعی بگیرید. و با ادله‌ی خودمان باید از موضع خودمان دفاع کنیم. من و شما به همدیگر بدهکار نیستیم. شما از من طلبکار نیستیم. بگذارید آن‌که طلبکار و مدعی است همان جلیلی باشد و بس. شما بکوشید اهل مدارا و مروت باشید و خرد را پاس بدارید و در آتش کینه و نفرت و بغض و پراکندگی و تفرقه ندمید.
امید بهروزی، سربلندی وعزت برای همه‌ی ایرانیان دارم. حتی برای آن‌ها که مثل من فکر نمی‌کنند. و به ويژه برای آن‌ها که مثل من فکر نمی‌کنند. پیروزی ما شکست دیگری نیست. ما برای زندگی می‌جنگیم نه برای مرگ. زنده باد زندگی! زنده باد ایران!
