دستگاه : سه گاه ( گوشه زابل)
خواننده: داريوش رفيعي
ترانه سرا: مهدی رئیسی
آهنگساز: مجید وفادار


ياد از آن روزي كه بودي، زهره يار من
دور از چشم رقيبان در كنار من
حاليا خاليست، جايت اي نگار من
در شام تار من آخر كجائي زهره
ياد داري زهره آن روزي كه در صحرا
دست اندر دست هم گردش كنان تنها
راه مي رفتيم و در بين شقايقها
بود عالم ما را، لطف و صفايي زهره
بود هنگام غروب آن روز افق زيبا
ايستاديم از براي ديدنش آنجا
تكيه تو بر سينه ام دادي سرخود را
گفتيم و گفتنها بس، رازهايي زهره
چون يقين كردي كه در عشقت گرفتاريم
سرد گشتي و نمودي اين چنين خوارم
خود نكردي فكر آخر نازنين يارم
من همچو تو دارم آخر خدايي زهره
ای باد صبا بهر خدا بوی که داری
حبیبم بوی که داری
این بوی خوش از سلسله ی موی که داری
جانم جان از موی که داری
حبیبم موی که داری
خرم شده بستان ز تو ای باد بهاری
این خرمی از روی که و بوی که داری
ای عزیز بوی که داری
آی
ایکاش بداند همه ی آرزوی دل
(تا خود تو به دل آرزوی روی که داری(2)

свернуть