Ze had een lijf dat optimaal geschikt was om supertijden mee te zwemmen, maar nadat ze vijf jaar lang tevergeefs op jacht was gegaan naar internationaal zwemsucces, besloot Inge de Bruijn een einde te maken aan haar zwemcarrière, ondanks een Olympisch startbewijs voor Atlanta. Nadat de Rotterdamse door vrienden was overgehaald om naar Amerika te gaan en daar haar (zwem)geluk te beproeven, kwam Paul Bergen op haar weg. Bergen, die als succescoach van Deena Deardurff en Tracy Caulkins al was opgenomen in de International Swimming Hall of Fame, bracht het allerbeste in De Bruijn naar boven. Alle inspanningen betaalden zich uiteindelijk met een stortvloed aan medailles, titels en wereldrecords uit. De Bruijn groeide in Sydney, met drie gouden en een zilveren medaille, uit tot de koningin van het zwemtoernooi. Na haar vierde gouden medaille in Athene, waar ze ook nog zilver en tweemaal brons zou winnen, werd de zwemster alsnog de succesvolste Nederlandse Olympiër ooit.
