Podstawowe informacje na temat Słońca

Słońce czyli najbliższa Ziemi gwiazda w czasie zaledwie nieco ponad sekundy wytwarza energię potrzebną by zagotować wszystkie wody w oceanach. Temperatura na powierzchni Słońca wynosi ponad 5500 stopni Celsjusza, a wewnątrz jest jeszcze wyższa: około 15 milionów stopni!

Słońce w porównaniu z Ziemią jest 335 000 razy bardziej masywne i ma 109 razy większą średnicę.

Jeśli chodzi o objętość, ponad milion Ziemi mogłoby zmieścić się wewnątrz Słońca. Ponadto, zawiera ponad 99,9% masy całego Układu Słonecznego. Rozmiary Słońca w porównaniu do innych gwiazd są przeciętne: istnieją zarówno dużo większe, jak i mniejsze od Słońca gwiazdy.

Część Słońca, którą widzimy, jest nazywana fotosferą (dosłownie z łacińskiego: „kulą światła”). Umownie określamy ją jako powierzchnię Słońca, ponieważ stamtąd pochodzi większość widocznego dla nas światła. Światło, które porusza się z największą z możliwych prędkości, mknie od Słońca do Ziemi ponad 8 minut.

W rzeczywistości jednak wiele materiału Słońca znajduje się ponad fotosferą, a część gazów jest nawet gwałtownie wyrzucana na znaczne odległości w formie tzw. protuberancji.

Wiatr słoneczny składający się z bardzo rozrzedzonego gazu dociera aż do granicy Układu Słonecznego, gdzie napotyka wiatr międzygwiezdny pochodzący z innych gwiazd.

Słońce składa się głównie z wodoru i helu i jest dla Ziemi głównym źródłem energii, która powstaje głęboko we wnętrzu Słońca w procesie zwanym fuzją jądrową. Cztery atomy wodoru łączą się, tworząc jeden atom helu. Drobna część ich masy zamienia się przy tym w energię. W ten sam sposób powstaje energia podczas wybuchu bomby wodorowej. W każdej sekundzie Słońce wyzwala tyle energii co wybuch 100 miliardów bomb wodorowych.

Materia w jądrze Słońca jest bardzo gęsta – około 12-u razy gęstsza niż ołów. Jeden litr materii z jądra Słońca ma 150 kilogramów!
Panuje tam temperatura około 15 milionów stopni,a ciśnienie 200 mld razy przewyższające ciśnienie ziemskiej atmosfery na poziomie
morza. Ten centralny obszar Słońca ma średnicę około 280 000 km. Wyprodukowana w nim energia musi zostać przetransportowana na zewnątrz. Proces ten zachodzi w otaczającej jądro strefie promienistej o grubości 350 000 km. Przenoszeniem energii zajmują się
tu głównie fotony. Można ten proces porównać ze sposobem, w jaki ogrzewa się jakiś przedmiot trzymany w określonej odległości nad gorącą płytą kuchenną. Im blizej powierzchni Słońca - a więc im dalej od jądra tym mniej jest efektywny. Dalsze przesyłanie energii zachodzi więc na drodze konwekcji. W grubej około 210 000 km strefie konwekcji (zwaną również warstwą konwekcji lub obszarem konwektywnym) materia wrze jak w garnku. Bąble ogrzanej materii wznoszą się, stygną i na powrót zanurzają się w słonecznych głębinach.

Na powierzchni Słońca występują plamy słoneczne, czyli obszary na Słońcu ciemniejsze od pozostałej jego widocznej części.
Są ciemniejsze, gdyż są nieco chłodniejsze od innych obszarów (ale wciąż są gorące - ich temperatura wynosi ok. 4000 °C).

Plamy słoneczne zwykle tworzą grupy, które przemieszczają się wraz z obrotem Słońca. Takie grupy mogą mieć powierzchnie nawet kilkanaście razy większą od powierzchni Ziemi! Liczba plam słonecznych ulega zmianie w ramach jedenastoletniego cyklu.

Pod względem budowy Słońce nie jest niczym nadzwyczajnym, co jednak ciekawe Słońce jest jaśniejsze niż około 85% gwiazd w Drodze Mlecznej, z których większość jest czerwonymi karłami. Słońce uformowało się około 4,5 mld lat temu na skutek kolapsu grawitacyjnego obszaru w dużym obłoku molekularnym. Słońce jest gwiazdą szczególną, bo znajduje się najbliżej nas, w odległości ok. 150 mln km. Przejechanie takiej drogi zwykłym samochodem zabrałoby prawie 200 lat.

W następnym odcinku o Słońcu powiem wam jak bezpiecznie obserwować Słońce. Pamiętaj by nie obserwować Słońca bezpośrednio przez lornetkę czy teleskop bo może to prowadzić do uszkodzenia wzroku.

Źródła:
[ Ссылка ]
[ Ссылка ]




свернуть