ՇԱՏ ԳԵՂԵՑԻԿ ՄԱՆԿԱԿԱՆ ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆ
ՄԻԱՅՆԱԿ ՏԵՐԵՎԸ
ՀԵՂԻՆԱԿ՝ ՍԱԹԻ ԳԵՎՈՐԳՅԱՆ
ԿԱՐԴՈՒՄ Է՝ ՄԱՐԻՆԵ ԴԱՎԹՅԱՆԸ
ՏԵՍԱԵՐԻԶԸ՝ ՄԱՐԻՆԵ ԴԱՎԹՅԱՆԻ
Միայնակ տերևը
Աշնան քամին մոլեգնած
Եկավ հողմի պես հանկարծ,
Կանաչ ու խիտ ծառերին
Թողեց մերկ ու մոլորված:
Ու թափվեցին տերևները
Իրենց տաքուկ ճյուղերից,
Մերկ ու տկլոր ծառերը
Խեղճացան այդ կարոտից:
Ծառի վրա մի տերև
Մնացել էր մեն-մենակ,
Չկա էլ պայծառ արև,
Ու անձրև է շարունակ:
Միտք էր անում անընդհատ՝
Ի՞նչ է անելու մենակ,
Չունի ընկեր,հարազատ,
Շատ տխուր էր,հուսահատ:
Բայց նա իրեն հավաքեց,
Ծառի ճյուղից պինդ կախվեց,
Ուրախ,զվարթ ու տոկուն
Քամու հետ էր խաղ անում:
Հենց որ անձրև էր գալիս,
Կաթիլներն էր կուլ տալիս,
Ու այդ պահին թարմանում,
Ուժ էր առնում,զորանում:
Վառ ու պայծառ հույսերով
Ապրեց ձմեռը փայլուն,
Քնեց ձյան տաք վերմակով,
Մինչև բացվի նոր գարուն:
Ու մի օր էլ աչքը բացեց,
Տեսավ գարուն է պայծառ,
Դեղին շորը հագից հանեց,
Հագավ կանաչ շորը վառ:
Նորից գարուն է ապրում
Փոքրիկ տերևը նախշուն,
Ընկերներն են հավաքվում,
Էլ նա մենակ չէ կյանքում:
Սաթի Գևորգյան
