Бар адамды сағындым.
О, Алла, сынап тұрсың-ау пендеңді,
Тып-тыныш тұрып өмірдің өңі өзгерді.
Алшаңдап басып аспанды тіреп тұрғандай
Көрінетіндердің тығылып қалды өздері.
Шықпаңдар үйден, дегенді айтты жаны ашып,
Отырдық үйде саясат жайлы бал ашып.
Көрмеген вирус көрінсек ұстап алардай,
Сақтанған болып шарасыз ғана қарасып.
Адамнан емес, Алладан сұрап рахым,
Түсіндік әбден адамзаттың мұратын.
Аң болмаған соң үңгірде ісін бітірер,
Адамның күні – адаммен екен, қуатым!
Адамға адам түсіреді екен сәулесін,
Адамның адам бөліседі екен әуресін.
Адамды адам өсіреді екен жәй жүріп,
Тірліктің мәні – адамға адам «әу?» десін.
Әу деген ол – жақын тарту белгісі,
Әу дегенге жанның кілтін ашасың.
Сөйлесесің, ашыласың, босайсың,
Тазарасың, тау суындай тасасың.
Адамға адам арнайды бар жақсысын,
Көрсетпекке асығады жақсы ісін.
Адамды адам түзетеді ақырын,
Шын жақсылық жасалмайды ақша үшін.
Қасірет қой адамдардан бөлінген,
Мына жаза ауыр тіпті өлімнен.
Адамдарсыз адам қалай күн кешпек,
О, адамдар, айналайын, бәріңнен!
Үйде отырып бар адамды сағындым,
Сағыныштан сары орамал жамылдым.
Адам деуге жарайтынды сақта деп,
Жаратқанға жалбарындым, жалындым.
автор:Қымбат Әбілдәқызы💐
