- Mistrzostwa świata to impreza, która zmieniła bieg rzeki. Nie tylko dla kibiców, ale także dla nas samych. Sędziowanie w finale to coś niezwykłego. My czuliśmy się tak, jak Argentyńczycy. To była euforia - tak finał najważniejszej imprezy piłkarskiej na świecie wspomina w podcaście "Cały ten Majdan" Szymon Marciniak.

JAK TO WSZYSTKO SIĘ ZACZĘŁO?

Sędzia piłkarski to jeden z najtrudniejszych zawodów na świecie. Niezależnie od tego, jaką podejmie się decyzje, to zawsze ktoś będzie mieć pretensje. Ale właśnie ten zawód wybrali goście Radosława Majdana. Jeden z nich zrobił to z chęci udowodnienia, że to proste, drugi po prostu z nudów.

- Ludzie, którzy grali ze mną wcześniej w piłkę, nie wierzyli w to, że zostałem sędzią. Bo ja ich po prostu nienawidziłem. Wszystko zmieniło się jednak po czerwonej kartce, którą dostałem od sędziego Adama Lyczmańskiego w meczu IV Ligi. Lyczmański powiedział mi wtedy, że jeśli uważam, że to jest takie proste zadanie, to żebym sam spróbował. I ja chciałem udowodnić mu, że mam rację. Kiedy jednak wszedłem do tego świata, to zobaczyłem, jak niewdzięczna jest to robota - wspomina Szymon Marciniak.

- Wcale nie chciałem być sędzią. Przecież nikt się z tym nie rodzi. Każdy chce być policjantem, piłkarzem albo gwiazdą rock and rolla. Dopiero na studiach, trochę z nudów, stwierdziłem, że może warto się poruszać, bo trochę się zapuściłem. Poszedłem więc na kurs sędziowski. Na początku to była pasja, przygoda i zabawa. Wszystko przyszło spontanicznie - dodaje Tomasz Listkiewicz.

DOBRY DUCH

We wrześniu 2014 roku Szymon Marciniak wraz ze swoim zespołem pierwszy raz sędziowali mecz Ligi Mistrzów. Debiutanckie spotkanie przypadło na Włochy, gdzie Juventus Turyn mierzył się ze szwedzkim Malmo. Jak tamten czas wspomina Marciniak?

- Czekaliśmy na ten debiut bardzo długo. To były lata, kiedy w Lidze Mistrzów nie było miejsca dla polskich sędziów. My tę szansę dostaliśmy. Kiedy staliśmy w tunelu, podszedł do nas Giorgio Chiellini. "Co panowie, debiucik?" - zapytał. Ja, jako sędzia, chciałem pokazać, że jestem pewny siebie. Wyprężyłem klatę i odpowiedziałem: "Tak, a co?". Chiellini spojrzał na mnie i rzucił ze śmiechem: "Widzę, że jest lekki stresik, bo zapomniałeś zdjąć piżamę". Chodziło oczywiście o nasze stroje, w których wyglądaliśmy naprawdę słabo. Jedno mi jednak w nim wtedy zaimponowało. Zawodnik tej klasy wiedział, że przyjeżdżają młodzi sędziowie na swój debiut.

Szymon Marciniak wspomina także jedną z najtrudniejszych sytuacji w jego sędziowskiej karierze. To, jak zachował się wtedy Cheillini, może budzić podziw.

- Po naszym debiucie w Lidze Mistrzów, zbliżyliśmy się z Giorgio. On później niesamowicie zachował się w meczu Juventusu z Tottenhamem. My jako ekipa, popełniliśmy wtedy największy nasz błąd. Nie dojechaliśmy mentalnie zespołowo, a ja nie podyktowałem wtedy rzutu karnego dla Juventusu. W przerwie przeprosiłem za tę decyzję, a Giorgio odpowiedział: "Marcin, bo tak się do mnie zwracał, spokojnie, my jeszcze wygramy ten mecz". I tak rzeczywiście było. Juventus pokonał Tottenham 2:1, a Chiellini podszedł do mnie po meczu, wziął moją twarz w swoje ręce i powiedział: "jesteś super sędzią. Każdemu zdarzają się błędy. Głowa do góry" - opowiada.

ZABÓJCZA RUTYNA

W karierze sędziego pojawiają się zarówno wspaniałe momenty, jak i trudne chwile. To życie pod ciągłą presją. W tym fachu nie możesz wygrać. Możesz tylko przegrać. Jak sobie z tym poradzić?

- Dzisiejszy Szymon arbiter to zupełnie inny człowiek niż ten młody, który wchodził do tego zawodu. Do wszystkiego dochodzimy z wiekiem. Popełniane błędy mocno wpływają na stosunek do sędziów i podejmowanych przez nas decyzji. Dziś jestem dużo bardziej dojrzały. Jako człowiek, ojciec, mąż i sędzia. Dobre i złe decyzje mnie ukierunkowują. Przed Mistrzostwami Świata w Rosji dałem się podpuścić, napompowałem balonik i zbudowałem sobie presję. Niestety, ten turniej okazał się dla mnie nieudany. Wróciłem stamtąd z podkulonym ogonem. Ale być może właśnie to było mi potrzebne. - tłumaczy Szymon Marciniak.

SZACUNEK

16 marca 2014 r. - tego dnia Legia Warszawa podejmowała na Łazienkowskiej Wisłę Kraków. To był naprawdę wielki mecz. Na tamten moment derby Polski i szlagier rundy. Sędzią tego spotkania był właśnie Szymon Marciniak.

- Legia prowadziła 1:0 po golu Miroslava Radovicia. W 27. minucie spotkania Arkadiusz Głowacki zaatakował od tyłu Michała Żyro. Przejechał mu korkami po achillesach. To wyglądało bardzo źle. Pokazałem Głowackiemu czerwoną kartkę. Kiedy Arek to zobaczył, zerwał się i zaczął do mnie krzyczeć za co. Odpowiedziałem mu, że to był atak wyprostowaną nogą, na achillesy i mogło się to skończyć kontuzją. Głowacki się z tym zgodził, podał mi rękę i zszedł z boiska. Będę to pamiętał do końca życia. Taki mecz ma specjalną kieszonkę w mojej głowie. - wspomina sędzia.

свернуть