من در کلاس‌های درس گاهی به این موضوع اشاره کرده‌ام که اگر امکاناتی داشتم و مثلا صاحب فقط چند دستگاه کانتینر باشم، شهری قرآنی تأسیس می‌کنم و یک به یک آیات قرآن‌کریم را به خوبی تبیین می‌کنم.
این شهر و ایده، بخش سومی هم دارد که مربوط به مسایل فوق روان‌شناسی، تغذیه، بهداشت و طب است. من می‌توانم عوالم شعبه‌های گوناگون علم و دانش را با علوم موهبتی که دارم با علم روز هماهنگ کرده و ارایه دهم. این کار به‌ویژه با طراحی بیمارستانی مدرن می‌تواند توجه جهانیان را بعد از قرن‌ها به دانش پیچیده طب و علوم پزشکی جامع و معطوف به لایه‌های باطن و روان انسان‌ها نیز معطوف سازد. گفتم حاضرم این کار را طی چند سال انجام بدهم و به پایان برسانم و شرط گذاشتم اگر موفق نشدم، مؤاخذه‌ام کنند. البته دوست دارم آزادی عملم حفظ بشود و از طرف کسی تهدید و توبیخ نشوم. متأسفانه، این‌گونه که همه می‌بینند، جامعه ما از فضای باز و آزادی برخوردار نیست و انسان مدام، تهدید و سرزنش می‌شود و ایده‌هایش از ذهنش می‌رود. بالاخره روزی این ایده‌ها شناسایی و پی‌گیری می‌شود و آن روز سرزنش تاریخ و مردم عاید مانعان می‌شود. روزگار عوض می‌شود و ایده‌های من نیز از بایگانی خارج می‌شوند. من می‌توانم درباره انسان‌شناسی سال‌ها صحبت کنم. متأسفانه به دلیل کمبود امکانات و کثرت موانع استعدادسوز، زمینه‌های انجام این کارها و ایده‌ها با محدودیت روبه‌روست. سال‌ها پیش که رایانه تازه به کشور آمده بود. عده‌ای نظر مرا، راجع به رایانه و استفاده از آن پرسیدند. گفتم این پیشرفت‌ها بسیار عالی است، اما رایانه دستگاهی الکترونیکی است که خلاقیتی ندارد و مطالب برنامه‌نویسی‌شده را تحویل می‌دهد. دستگاهی برای من کارآمد است که توانایی انتقال امور ذهنی و افکار انسانی را داشته باشد. من به اندازه دوهزار سال، آن هم دوهزار سال مربوط به آینده با همه پیشرفت‌هایش، معلومات و اطلاعات دارم، اما توانایی انتقال و ارایه آن را ندارم. باید باور داشت در وجود و هستی بشر، دنیایی پیچیده یافت می‌شود. ضمن این‌که، افکار و معلومات انسان انتقال می‌یابد و انباشت ذهنی و روحی وی با چنین دستگاهی از بین می‌رود. دوهزار سال معلومات، مربوط به زمان آینده در نهاد من است. آن‌چه مربوط به زمان گذشته است، در تاریخ روایت شده و کهنه و قدیمی است و مفید فایده نیست. من این توانایی را در خود می‌بینم که ده‌هزار سال آینده را پیش‌بینی کنم و می‌توانم جزییات روزگار آینده را شرح دهم، اما توانایی بیانش را ندارم. من احساس ترسی بابت این موضوع دارم و نمی‌توانم آن‌چه را می‌دانم به‌خوبی بیان کنم. اگر این اطلاعات که درباره زندگی بشر در زمان آینده است، استخراج نشود و انتقال نیابد، این اطلاعات، سودی به حال من ندارد
منبع: مقاله تاسیس و مدیریت شهر قرآن کریم
آیت الله محمدرضا نکونام
[ Ссылка ]

свернуть