ما دیگر در قفس نیستیم، آزاد هستیم!
شهلا زلاند، خوانندهٔ مشهور افغان و خواهر فرید زلاند، این جمله را پس از اجرای زیبایش در روز زن در برنامه «ستاره افغان» با غرور بر زبان آورد.

چه بگویم سخن از شهد، که زهر است به کامم وای از آن مشت ستمگر که بکوبیده دهانم

«دُخت افغان» با آهنگسازی فرید زلاند (که نامی آشنا برای ایرانیان است و بسیاری از آهنگ های ماندگار هایده، داریوش، گوگوش، ابی، معین و ... ساخته ی ایشان است)، و شعری از مرحوم نادیا انجمن (از شاعران جوان افغان که به دلیل ضرب و شتم توسط شوهرش کشته شد)، برای زنان ستم کشیده جهان خوانده شده ...

گرچه دیری است خموشم، نرود نغمه ز یادم زان که هر لحظه به نجوا سخن از دل برهانم

این آهنگ از درد رنج میگوید، از بیداد و ستم، از شکافتن قفس و از امید به فرداها ... آهنگی برگرفته از روحیه موسیقیایی ایرانی و افغانی، که به مانند تاریخ و فرهنگ و دردها و رنج هایمان پیوند خورده است. روزگاری است شاید سختی ها از هم دورمان کرده. روزگاری است دوستی ها و برادری ها را فراموش کرده ایم و نامهربانی پیشه کرده ایم.یاد آن روز، گرامی که قفس را بشکافم سر برون آرم از این عزلت و مستانه بخوانم

اما چگونه میشود این نوای دلنشین اشک بر دیده ی ما نیز جاری میکند.
درد یکیست و درمان نیز هم. به امید عدالت و دوستی، به امید سربلندی افغانی و ایرانی، و به امید پرکشیدن تمام زنان و مردان رنج دیده از قفس ها

خواهر و برادر افغانی، ما نیز در کنارتان ایستاده ایم، در کنارتان خوشحالیم و از رنجتان آزرده خاطر

زنده باد افغان و ایرانی‌

свернуть