Tekst:

Gdzie czarno-białe sny, gdzie odrapane dni,
Gdzie jak szary kamień czas toczy się,
Mieszka obok, mieszka tuż,
Jeden zamek, jeden klucz, bo od dawna nie ma już czego strzec,
Nie wylewa łez, nie prosi się o gest,
Bo honor jeszcze wciąż własny ma,
Hodowana za systemu, olana po nowemu,
zatkana prostym - "Radź sobie sam".
Uczciwa bieda, uczciwa bieda, nie ukradnie nic, nie sprzeda,
Uczciwa bieda, uczciwa bieda, powiedz ilu sam takich znasz?

Gdzie wrosłe w ziemię w lot, sprzed czasu sprzed epoki
za groszem krząta się tu i tam
znowu wielcy są i mniejsi, znów równi i równiejsi,
a tylko gorzki smak taki sam
Uczciwa bieda, uczciwa bieda, nie ukradnie nic, nie sprzeda,
Uczciwa bieda, uczciwa bieda, powiedz ilu sam takich znasz?
Uczciwa bieda, uczciwa bieda, cudzego nie tknie chleba.
Uczciwa bieda, uczciwa bieda, powiedz ilu wciąż takich znasz...

Hej Ty ośle dardanelski z swym uśmiechem pozaziemskim
gdy zza szyby samochodu patrzysz na krainę wschodu,
nie pytaj mnie daktylu, skąd tylu tu aż tylu - biedaków i żebraków
jak nad brzegami Nilu.
Bo nie każdy był przy stole gdy dzielili wspólne ja,
bo nie każdy bił się o to, by rosło własne sadło.
W dodatku ktoś na nowo przerabia horyzont,
na górze malinowo, a na dole stary swąd.
Uczciwa bieda, uczciwa bieda, nie ukradnie nic, nie sprzeda,
Uczciwa bieda, uczciwa bieda, powiedz ilu sam takich znasz?
Uczciwa bieda, uczciwa bieda, biedroneczko leć do nieba.
Uczciwa bieda, uczciwa bieda, powiedz ilu sam takich znasz.

свернуть