Seninle karşılaşıp solduğum andı ölüm.
yüzüne baktığında tutuşup yandı ölüm.
Çoğaldıkça çoğalan bir sevda ülkesinde,
ellerine dokundun; sana inandı ölüm.
O efsunlu, yağmurlu, hercai gözlerinden,
uçan kelebekleri mutluluk sandı ölüm.
Akkor dudaklarından ağı düştü içime,
yollarında yürürken sanki insandı ölüm.
Viran eylediğin gün yorgun hayallerini,
ayrılıkla, hüzünle, aşkla sınandı ölüm.
Bir ömür vuslatını bekledi boynu bükük,
bilmem ki şk uğrunda neden kınandı ölüm.
Süründü yıllar yılı karanlık köşelerde,
benim gibi kıvrandı, kahra dayandı ölüm.
Her akşam tufanında harap oldu güneşim,
gece baygın bir rüya, gündüz hülyandı ölüm.
Sensizliğin en ağır fermanıydı içimde,
dudaklarımdan sızan bir damla kandı ölüm.
Ölüm seni sevmektir bir celladın elinde,
bilmem hangi yürekte böyle sultandı ölüm.
