Ζητάς πατρίδα μου να μείνω στην παράγκα,
άχρηστη βάρδια σε ετοιμόρροπη σκεπή
τα σύνορα της να φυλάω απ’ τον ληστή
αυτόν που εσύ τον έχεις κάνει μάγκα
και που μονάχη σου τον άφησες να μπει..
προσφέροντάς του τη ζωή μου για μπροστάντζα

Ζητάς αγάπη μου να γίνω η καβάντζα
φοβάσαι, χαίρεσαι ή πονάς να είμαι εκεί
να σου `χω άγρυπνη συγγνώμη και φιλί
να σε σηκώνω απ’ τις στραβές και τα στραπάτσα
και να κρατάω την ψυχή σου καθαρή,
όπως τα ρούχα που στεγνώνουν στη ταράτσα.

Δε θέλω αλλού να πάω,
εγώ όταν αγαπάω είμαι ψυχή βαθιά..
Αυτό που με σταυρώνει στ’ αλήθεια με λυτρώνει
η μόνη σίγουρη στεριά είναι η καρδιά.

Ζητάς πατρίδα μου να μείνω στην παράγκα
άχρηστη βάρδια σε ετοιμόρροπη σκεπή
τα σύνορά της να φυλάω απ’ τον ληστή
αυτόν που εσύ τον έχεις κάνει μάγκα
και που μονάχη σου τον άφησες να μπει
προσφέροντάς του τη ζωή μου για μπροστάντζα

Δε θέλω αλλού να πάω,
εγώ όταν αγαπάω είμαι ψυχή βαθιά..
Αυτό που με σταυρώνει στ’ αλήθεια με λυτρώνει
και η μόνη σίγουρη στεριά είναι η καρδιά..

Στίχοι:Λίνα Δημοπούλου
Μουσική:Αντώνης Μιτζέλος

свернуть