“Οι Δυο Καλές Αδελφές”
.
Θάνατος κι ακολασία είναι
δυο αδελφές καλές
Ασωτεύουν τα φιλιά κι έχουνε γερά
κορμιά
Τα πλευρά τους τα παρθένα με
κουρέλια είναι ντυμένα
Και δουλεύουνε σκληρά
δεν γεννάνε ούτε παιδιά.

Στον μακάβριο ποιητή που μισεί
την παντρειά,
Και την κόλαση αγαπά κακοπληρωμένη
εταίρα,
Τάφος και μπορδέλα δείχνουν
απ' τα δέντρα αποκάτω
το κρεββάτι που ποτέ του δεν το
φτάνουνε οι τύψεις

Και τα φέρετρα και οι κόγχες
γόνιμα σε βλασφημίες
Μας προσφέρουν στη σειρά,
δύο ωραίες αδελφές
τις φρικτές τις ηδονές και
τις τρομερές χαρές.

Πότε θα μ' ενταφιάσεις
Ώ Κραιπάλη αμαρτωλή;
Κι ώ, εσύ Θανή αδελφή της
τόσο αντάξια αληθινά
Πότε θα ρθεις τις μυρτιές της
τις αισχρές για να μπολιάσεις
κυπαρίσσια σκοτεινά;
…
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Narration: Auguste Vertu
Οπτικοποίηση: Θανάσης Πάνου
…
Charles Baudelaire's
Fleurs du mal
Les Deux Bonnes Soeurs
.
La Débauche et la Mort sont deux aimables filles,
Prodigues de baisers et riches de santé,
Dont le flanc toujours vierge et drapé de guenilles
Sous l'éternel labeur n'a jamais enfanté.

Au poète sinistre, ennemi des familles,
Favori de l'enfer, courtisan mal renté,
Tombeaux et lupanars montrent sous leurs charmilles
Un lit que le remords n'a jamais fréquenté.

Et la bière et l'alcôve en blasphèmes fécondes
Nous offrent tour à tour, comme deux bonnes soeurs,
De terribles plaisirs et d'affreuses douceurs.

Quand veux-tu m'enterrer, Débauche aux bras immondes?
Ô Mort, quand viendras-tu, sa rivale en attraits,
Sur ses myrtes infects enter tes noirs cyprès?
— Charles Baudelaire-

свернуть