Kup DVD:
[ Ссылка ]


Nick Cave od lat jest jedną z najbardziej fascynujących i enigmatycznych postaci świata muzyki, literatury i filmu. Jego wyjątkowy filmowy portret – „20 000 dni na Ziemi” – czyni go jeszcze bardziej tajemniczym i zmusza nas do odpowiedzi na pytanie, jak wiele dni z naszego życia naprawdę przeżyliśmy? Co zrobiliśmy z danym nam czasem?

Dzień numer 20 000 w życiu Nicka Cave'a – od dźwięku budzika wczesnym rankiem do nocnego spaceru wzdłuż plaży po koncercie – zamienia się w niezwykły i fascynujący portret artysty. W swoim filmowym debiucie Jane Pollard i Iain Forsyth łączą fikcję z prawdą, a sprawy publiczne z prywatnymi, by opowiedzieć historię jego życia.

W „20 000 dni na Ziemi” widzimy sceny, w których Cave rozmawia z terapeutą o swoim dzieciństwie, albo przegląda zdjęcia z szalonych lat, gdy zaczynała się jego kariera. Materiały z sal prób i studiów nagraniowych przeplatane są wypowiedziami muzyków, którzy z nim pracowali: Blixy Bargelda z The Bad Seeds czy gwiazdy pop Kylie Minogue. Widzimy go także w sytuacjach zupełnie prywatnych, gdy w domu ogląda z dziećmi film lub spotyka się z przyjacielem. Obrazom towarzyszy narracja napisana i czytana przez samego Cave'a, który dzieli się z widzami swoimi poglądami na życie i wprowadza nas w tajniki tworzenia muzyki przy okazji nagrywania płyty „Push the Sky Away”.



GŁOSY PRASY:

[Reżyserzy] uzyskują na ekranie klimat poezji bardzo pasującej do postaci portretowanej na ekranie. Lekko nonszalancka, rozbujana forma filmu, zamknięta w zdjęciach autorstwa Erika Wilsona, kreuje hipnotyczną atmosferę wokół głównego bohatera, nadaje mu dziwnie uwodzicielskiej siły i melancholii. Dzięki temu „20 000 dni na Ziemi" przypomina nieco mroczno-romantyczny sen z Nickiem Cave'em w roli głównej.
Stopklatka.pl

Sam film od początku do końca przykuwa tak mocno, że każde mrugnięcie okiem powoduje uczucie straty cennych mikrosekund. (…). Muzycznie film nie mógł być lepszy. Oprócz utworów Nicka i Bad Seeds mamy także ścieżkę dźwiękową skomponowaną przez samego Nicka. Dźwięki te pozostają w tle, ale są na tyle charakterystyczne by konstruować klimat widowiska i duszy artysty. Wizualnie zresztą też nie można nic filmowi zarzucić. Doskonale poprowadzona kamera, doskonale pocięty i zmontowany materiał stara się dorównać dźwiękowi. I to mu się udaje.
Troyann.pl

Szczególnym rodzajem autokreacji, choć pewnie jak najbardziej szczerym, są sceny rozmów Cave’a ze swoim przerysowanym psychoterapeutą. Wspomnienia dzieciństwa i ojca mają nam pozwolić na zajrzenie w głąb geniusza, jednak mamroczący i kiwający głową lekarz sprawia, że sceny zdają się żywcem wyjęte z filmów Woody’ego Allena.
Onet.pl

[Cave] zapamiętał i zapisywał wszystko, a teraz przed kamerą ujawnia swoje zapiski, pokazuje pamiętniki i fotografie. O, jakże było uporządkowane życie muzyka, o którym myślimy, że nie przeżył jednej chwili bez rockowego odlotu.
Rzeczpospolita


Ten film na pewno podbije serca fanów Nicka Cave'a, ale także wszyscy ci, których interesuje proces tworzenia, poszukiwania inspiracji i natchnienia, powinni odnaleźć w nim wiele dla siebie.
The Playlist

Wyjątkowo oryginalny i wciągający portret słynnego rockowego poety. Ten film próbuje nas przekonać, że jest ekranową fikcją, ale tak naprawdę to dokumentalna biografia pełną gębą.
Variety

свернуть