[ Ссылка ]
İÇİNDEKİLER
Korece Basıma Önsöz
Olumluluk Toplumu
Teşhircilik Toplumu
Apaçıklık Toplumu
Porno Toplumu
İvme Toplumu
Teklifsizlik Toplumu
Enformasyon Toplumu
İfşa Toplumu
Kontrol Toplumu
Notlar
Şeffaflık Toplumu Özet
Her yerde karlımıza çıkan ve kavramın fetişleştirilmesine totaliter bir görünüm kazanmasına varan şeffaflık talebi büyük bir paradigma değişimine dayanır. Şeffaflık toplumu kendini öncelikle bir olumluluk toplumu olarak gösterir. Olumluluk toplumu içinde hiçbir olayın kalmamış olduğu bir yapıdaki enformasyonun şeffaflığı ve müstehcenliğinin hakimiyeti altındadır. Şeffaflık zorlaması bizzat insanı sistemin işlevsel bir ögesi düzeyine indirir. Şeffaflığın şiddeti buradadır. İnsan ruhu, ötekinin bakışından uzak, kendi başına kalabileceği alanlara ihtiyaç duyar. Geçirgenlikten yoksun olma gibi bir özelliği vardır. Bütünüyle ışıklandırılması yanmasına ve bir tür ruhsal tükenişe yol açacaktır. Hayatı hayat yapan kendiliğindenlik, olay doluluk ve özgürlük şeffaflığa izin vermez. İnsan ruhunda egonun kendisiyle uzlaşma içinde olmasını engelleyen bir yarık mevcuttur. Bu temel yarık kendine şeffaflığı imkânsız hale sokar. İnsanlar arasında bir yarık bulunur. Bu yüzden de kişiler arası bir şeffaflık oluşturmak mümkün değildir. Ötekinin şeffaf olmayışı ilişkiyi canlı tutan. Ayrıca şeffaf bir ilişki her tür çekicilikten, canlılıktan yoksun ölü bir ilişkidir.

Olumluluk toplumu hiçbir olumsuz duyguya izin vermez. İnsanlar eziyet ve acıyla başa çıkma, buna biçim verme becerisini yitirirler. Nietzsche’ye göre insanın ruhu derinliğini büyüklüğünü ve gücünü tam da olumsuzlukta oyalanmaya borçludur.

Teşhircilik toplumunda ise her özne kendi reklam nesnesidir. Her şey sergi değeriyle ölçülür. Toplum pornografik bir toplumdur. Teşhir etmenin aşırılığı her şeyi tüm sırlarından arınmış olarak derhal tüketilmeye açık bir meta haline getirir. Kapitalist ekonomi her şeyi sergilenme mecburiyetine tabi kılar. Sadece sergilemeye yarayan sahnelemedir değer yaratan, şeylerin her türlü kendine özgülülüğü feda edilmiştir. Şeyler aşırı ışık altında kaybolmaktadır. Örneğin sosyal medya insanın ihtiyacı olan huzuru teşhircilik ile taciz eder. Huzur yerini performans gösterme zorlantısına bırakır. Şeffaflık mecburiyeti görünürlüğe tabi olmayan her şeyi şüpheli bulur. Şiddeti buradadır.

Apaçıklık toplumunda haz mümkün değildir. Şeffaflık her şeyden cazibeyi alır ve hayal gücüne, fanteziye, imkanlarını örme iznini vermez; bu da hiçbir gerçekliğin telafi edemeyeceği bir kayıptır çünkü hayal uzun vadede, elde etme ve keyfini çıkarmayla yeri doldurulamayacak bir kendilik etkinliğidir.

Porno toplumu güzelin ortamı değildir. Örtülü olan, sadece örtünün altında kendiyle özdeş olarak kalır. Örtünün açılması yok olmasına yol açar. Yani çıplak güzellik yoktur. Pornografik çıplaklığın asıl kurbanı zarafettir. Sergi değeriyle patlayacak kadar dolmuş face pornografiktir. Pornografik fotoğraflar da tekdüzedir. Pürüzsüz, şeffaf, herhangi bir kırılma içermeyen fotoğraflardır bunlar. Halbuki erotik olanı belirleyen çatlaklar ve içsel kırılmalardır.

Günümüzde zamana ilişkin kriz ivmeden değil zamansa dağınıklık ve bağlantısızlıktan kaynaklanır. Zamanlama bozukluğu zamanın yönsüz bir şekilde vızlayıp geçmesine ve parçalanıp salt nokta, atom halindeki şimdiler dizisi haline gelmesine yol açar. Böylece zaman anlatısallıktan arınır. Yavaşlama kendi başına boşluğa düşmekten kurtarmaz.

свернуть