حديث مطرب و مي - اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را - غزل 3 - ۳

2- حديث مطرب و مي
اگر آن ترك شيرازي به دست آرد دل مارا به خال هندوش بخشم سمرقند و بخارارا
بده ساقي مي باقي كه درجنت نخواهي يافت كنار آب ركناباد و گلكشت مصلي را
فغان كاين لوليان شوخ شيرين ار شهر آشوب چنان بردند صبر ازدل كه تركان خوان يغما را
زعشق ناتمام ما جمال يار مستغني است به آب و رنگ وخال و خط چه حاجت روي زيبارا؟
حديث از مطرب و مي گو و راز دهر كمتر جو كه كس نگشود و نگشايد به حكمت اين معمارا
من از حسن روز افزو كه يوسف داشت دانستم كه عشق از پرده عصمت بروي آرد زليخا را
بدم گفتي و خرسندم عفاك الله نكو گفتي جواب تلخ مي زيبد لب لعل شكرخا را
نصيحت گوش كن جانا كه از جان دوست تر دارند جوانان سعادتمند پند پير دانا را
غزل گفتي و درسفتي بيا و خوش بخوان حافظ كه برنظم توافشاند فلك عقد ثريا را

Ghazal 3 (English)

If that Bold One of Shiraz gain our heart,
For His dark mole, I will give Samarkand and Bukhara.
Said! give the wine remaining; for, in Paradise, thou wilt not have
The bank of the water of the Ruknabad nor the rose of the garden of Musalla.
Alas! These saucy dainty ones sweet of work, the torment of the city,
Take patience from the heart even as the men of Turkistan the tray of plunder.
The beauty of the Beloved is in no need of our imperfect love:
Of lustre, and color, and mole and tricked line, what need hath the lovely face?
By reason of that beauty, daily increasing that Yusof had, I know
That Love for Him would bring Zulaikha forth from the screen of chastity.
Thou spakest ill of me; and I am happy. God Most High forgive thee thou spakest well:
The bitter reply suiteth the ruby lip, sugar-eating.
O Soul! Hear the counsel, for, dearer than the soul,
Hold happy youths the counsel of the wise old man.
The tale of minstrel and of wine utter; little seek the mystery of time;
For this mystery, none solved by skill; and shall not solve.
Thou utteredest a ghazal; and threadedest pearls. Hafez! come and sweetly sing
That, on thy verse, the sky may scatter the cluster of the Pleiades.


Ghazal 3 (French)

Si cet audacieux de Shiraz gagne notre cœur,
Pour sa taupe sombre, je donnerai Samarkand et Boukhara.
M'a dit! donner le vin restant; car, au paradis, tu n'auras pas
La rive de l'eau du Ruknabad ni la rose du jardin de Musalla.
Hélas! Ces délicates coquines douces de travail, le tourment de la ville,
Prenez patience du cœur comme les hommes du Turkistan sont le plateau du pillage.
La beauté du Bien-Aimé n'a pas besoin de notre amour imparfait:
De lustre, de couleur, de taupe et de ligne trompée, de quoi a besoin ce joli visage?
En raison de cette beauté, de l'augmentation quotidienne de Yusof, je sais
Cet Amour pour Lui ferait sortir Zulaikha de l'écran de la chasteté.
Tu as dit du mal de moi; et je suis heureux. Dieu Très-Haut, pardonne-toi, tu as bien parlé:
La réponse amère convient à la lèvre rubis, mangeuse de sucre.
Ô âme! Écoutez le conseil, car, plus cher que l'âme,
Tenez les jeunes heureux au conseil du vieux sage.
Le conte du ménestrel et du vin prononcé; peu cherchent le mystère du temps;
Pour ce mystère, aucun n'a été résolu par habileté; et ne résoudra pas.
Tu as prononcé un ghazal; et les perles les plus filetées. Hafez! viens et chante doucement
Que, sur ton vers, le ciel puisse disperser l'amas des Pléiades.

свернуть