Haluk Levent, elinde telefonu yardım toplamaya devam ediyordu. Bir yandan da hakkında çıkan asılsız
haberlerin doğru olmadığını Twitter hesabından anlatmaya çalışıyordu. “Beni bu kadar yerden yere
vurmalarına sebep olacak ne yapmış olabilirim?” diye düşündü. Çünkü yaptığı tek şey hiçbir kâr
gütmeden AHBAP’lılarla ihtiyaç sahiplerine yardım etmekti…
Her şey çok güzel başlamış ve devam etmişti. “Peki, şimdi neydi sorun?” diye düşündü. Enkazdan
yerle bir olmuş şehirde tüm yaşamı film şeridi gibi geçti gözünün önünden.
Yıllardır sessiz sedasız herkese yardım eli uzatıyordu. Bir yerde ameliyat olacak bir çocuk varsa,
hemen yakın çevresini seferber ediyordu. Bir yerde evsiz biri varsa, ona yuva bulmak için var gücüyle
çalışıyordu. Bunun asıl sebebi yoksunluğun ve yoksulluğun ne demek olduğunu çok iyi bilmesinden
dolayıydı. Çünkü kendisi ve ailesi de aynı yollardan geçmişti…
9 çocuklu bir ailenin sekizinci üyesi olarak Adana’da bir gecekondu mahallesinde dünyaya gelmişti.
Feleğin çemberinde sıkışıp kalmanın ne demek olduğunu ondan iyi kimse bilemezdi.
Hiçbir zaman yatı, katı olmamıştı. Böyle şeylerde de gözü yoktu zaten. Annesi ve babası çok onurlu ve
namuslu insanlardı. Babası Mesut Acil, gıkını bile çıkarmadan, evdeki 11 boğazı doyurmak için yıllarca
çimento fabrikasında çalışmıştı. Omuzlarındaki bu ağır yük de onun aramızdan erkenden ayrılmasına
neden olmuştu.
Ailesinin ekonomik gücü yeterli olmadığı için kardeşleri de çalışıyordu. Çukurova’nın pamuk
tarlalarında ırgatlık yapıyorlardı. Daha küçücük yaşta, yoksunluğun ve yoksulluğun ne demek
olduğunu, paraya muhtaç olmanın ne kadar zor olduğunu çok iyi anlamıştı.
“Ama yine de güzeldi o yıllar” diye geçirdi içinden…
Çünkü bu geçim derdi, onun da başkalarına kol kanat germesini sağlayacaktı. Özellikle başına gelen
bir olay onun içinde bambaşka duyguların oluşmasına neden olacaktı.
Küçükken güvercinlere saldırmasından korktuğu için istemeden bir kediyi yaralamıştı. Kediyi
korkutmak istemiş; ancak taş kedinin kafasına gelmişti. O gün yardımın bir başkasının canını yakarak
değil, iyilikle ve şefkatle olması gerektiğini anlamıştı.
İşte bu duygu onun ilerleyen yıllarda tüm ihtiyaç sahiplerine yardımcı olmasını sağlayacaktı. Ama
önce kendi ailesine yardımcı olması gerekiyordu. Her şey o andan sonra başladı...

свернуть