30. koncert Studia Piosenki Teatru Polskiego Radia p.t. "(Nie) Przejdziemy do historii" z piosenkami Krzysztofa Klenczona. Scenariusz i reżyseria: Janusz Gast

Odwiedź moją stronę: [ Ссылка ]
Instagram: [ Ссылка ]

Zapraszam do wysłuchania już 30. koncertu Studia Piosenki Teatru Polskiego Radia. 23 lutego 2019 o godz. 21:05 na antenie radiowej Jedynki oraz online można było wysłuchać na żywo koncertu "(Nie) Przejdziemy do historii"- piosenki Krzysztofa Klenczona. Utwory tego wybitnego muzyka i wokalisty śpiewać będą niezwykle uzdolnieni aktorzy i piosenkarze młodego pokolenia. Do koncertu zaprosiłem: Paulina Serwatka, Anna Maria Wicka, Łukasz Gocławski, Łukasz Jędrys oraz Grzegorz Paczkowski.

Scenariusz i reżyseria: Janusz Gast
Kierownictwo muz., aranże: Marcin Partyka
Akompaniament: zespół The Jobers w składzie Marcin Partyka - fortepian, Krzysiek Łochowicz - gitary, Piotr Domagalski - kontrabas, Kuba Szydło - perkusja

Krzysztof Klenczon był niezwykle popularnym piosenkarzem i kompozytorem, współliderem zespołów: Niebiesko-Czarni, Czerwone Gitary i Trzy Korony. W ciągu swojej kariery ten nazywany polskim Johnem Lenonnem muzyk skomponował kilkadziesiąt piosenek, wylansował kilkanaście przebojów, między innymi: "Biały krzyż", "Powiedz stary, gdzieś ty był", "Nie przejdziemy do historii", "Jesień idzie przez park" i "10 w skali Beauforta". W styczniu 1965 roku był współzałożycielem słynnych Czerwonych Gitar. W krótkim czasie zespół zaprezentował wiele przebojów, jak: "No bo ty się boisz myszy", "Takie ładne oczy" i "Kwiaty we włosach".

*** ** * ** *** ** * ** ***
Latawce z moich stron - w obłoku biały ślad
Lubiłem kiedyś patrzeć, jak rozcinały wiatr.
Dziś w dużym mieście sam - nie lekko wejść na szczyt,
Gdzieś w dole nocny koncert gram, synkom ostry rytm.

Śnię i wracam tam, skąd przyszedłem tu,
Niosę wody dzban, płynę jachtem chmur.
Ważę w dłoni dni, szukam chwil i miejsc
I już łatwiej mi serce dalej nieść.

Latawce z moich stron - jaskółek biel i czerń
Myślami dzisiaj ścigam je, rzucam w nieba sień.
Prowadzę je pod wiatr, wśród asfaltowych łąk,
To przecież teraz już mój świat, nie odejdę stąd.

Śnię i wracam tam, skąd przyszedłem tu,
Niosę wody dzban, płynę jachtem chmur.
Ważę w dłoni dni, szukam chwil i miejsc
I już łatwiej mi serce dalej nieść.

Prowadzę je pod wiatr, wśród asfaltowych łąk,
To przecież teraz już mój świat, nie odejdę stąd.

свернуть