[ Ссылка ]

**** podoba Ci się to nagranie - kliknij SUBSKRYBUJ - dla mnie to duża motywacja do dalszego działania :-)))

Mamy rok 1992, Bośnia i Hercegowina ogłasza niepodległość. Władze Serbii nie akceptują tego faktu i rozpoczynają ofensywę wojenną, wkraczając na jej terytorium. Wojska serbskie wyposażone są w sprzęt pochodzący z arsenału dawnej Ludowej Armii Jugosławii, w którą uzbrojone zostają także oddziały serbskich Bośniaków.
Dla Sarajewa rozpoczyna się okres blisko 4 letniego oblężenia i izolacji. Najeźdźcy doskonale wiedzą, że zdobywając miasto, posiądą władzę nad całym krajem.
Miasto zostało szczelnie otoczone przez wojska serbskie, odcięte od dostaw żywności i wody. Było ostrzeliwane ponad 300 razy dziennie, na ulicach toczyły się walki z najeźdźcą. Serbowie postanowili zastosować średniowieczną metodę szczelnego otoczenia grodu, odcięcia go od wszelkich dostaw i doprowadzenia do zagłodzenia jego mieszkańców. Dla mieszkańców zaczęło się życie pod nieustającym ostrzałem moździerzy i snajperów, którzy chcąc zastraszyć ludzi, strzelali do nich z okolicznych bloków. Nawet zwykły spacer mógł zakończyć się śmiercią. Główna arteria Sarajewa z tramwajowym torowiskiem stała się areną na której odbywało się polowanie snajperów na przechodniów. Ulica zyskała wówczas określenie „aleja snajperów”, która funkcjonuje do dnia dzisiejszego. Ludzi ginęli stojąc w kolejce po chleb czy odwiedzając swoich krewnych. Brakowało żywności, wody, opału, leków i środków czystości. Na ulicach zalegały tony niezbieranych śmieci. Sarajewianie byli zdani tylko i wyłącznie na siebie i swoją kreatywność.
W rękach sił pokojowych znajdowało się wyłącznie międzynarodowe lotnisko, do którego wydrążono z dwóch stron tunel, który dał mieszkańcom Sarajewa nadzieję na przeżycie. Tunel mierzył 800 metrów i połączył odcięte przez serbskie siły miasto z lotniskiem kontrolowanym przez ONZ. Pod lotniskiem połączył 2 osiedla, które były pod kontrolą Armii Bośni i Hercegowiny – Dobrinja i Butmir. Budowa tunelu była trudnym przedsięwzięciem – brakowało sprzętu, ludzi, występowało realne zagrożenie zawalenia, zalania wodą oraz pożarem. Nie zabrakło natomiast chęci walki i woli ciężkiej pracy wśród mieszkańców obu dzielnic. Miejsca związane z budową tuneli były oczywiście ostrzeliwane przez siły serbskie, co znacznie utrudniało kopanie. Cała inwestycja była objęta tajemnicą i bardzo starano się aby nie było wycieku na zewnątrz. Gdyby siły serbskie dowiedziały się o nim, wówczas zrobiliby wszystko aby doprowadzić do jego unicestwienia i w przyszłości nie dopuszczenia do podobnych budowli.
Tunel stał się jedyną drogą, którą do oblężonego miasta transportowano żywność, pomoc humanitarną, zwierzęta, ludzi, a także broń, na którą nałożono embargo dla obu stron konfliktu. Szacuje się, że przeszło nim około 1 miliona ludzi z Prezydentem BiH na czele.
Oblężenie trwało blisko 4 lata i było najdłuższym w nowożytnej historii po II wojnie światowej. W jego wyniku śmierć poniosło ponad 10 tys. osób, w tym ponad 1,5 tys. dzieci. Rannych zostało ponad 50 tys. (w tym niemal 15 tys. dzieci). Sarajewski tunel dał swoim mieszkańcom ogromną szansę na przetrwanie tego ciężkiego okresu. Stał się symbolem nadziei i wolności, tajnymi drzwiami do świata zewnętrznego. Tak naprawdę nikt nie jest w stanie obliczyć ile istnień ludzkich zostało dzięki niemu ocalonych. Patrząc historycznie na role jakie odegrały tunele w oblężonych miastach, dochodzimy do wniosku, że są czasem jedynym wyjściem i możliwością ucieczki z sytuacji wydawać by się mogło bez wyjścia… chociażby liczne tunele wykopane pod Berlinem wschodnim ku zachodowi, czy też te wykorzystywane przez Vietkong.
Czy tunel wykopany przez Palestyńczyków ze strefy Gazy do Egiptu służy tylko ku dobrym celom? Przemycanie broni nigdy nie przysłuży się dobru i pojednaniu, za to doskonale sprawdza się w procesie eksterminacji ludzi i sianiu nienawiści.
„Nigdy nie zapomnimy” to hasła głoszone w całej Bośni i Hercegowinie. Ten konflikt ludzkości na nowo przypomniał światu jak straszna i bestialska w skutkach jest każda wojna. Przyjeżdżając do Sarajewa położonego, tak naprawdę kilkaset kilometrów od europejskich stolic, bez wątpienia przeniesiemy się w świat orientu, mieszanki kultur i namacalnej historii ludzkich tragedii. Sarajewo to także dumna metropolia, patrząca pozytywnie w przyszłość, a jej mieszkańcy pragną by dorównała rozwojem takim metropoliom jak Berlin czy Paryż. Trzymajcie widzowie zatem kciuki za pokój w Bośni i Hercegowinie oraz za całkowite pojednanie jej mieszkańców, którzy często żyją tylko obok siebie a nie ze sobą!
www.samochodemnawakacje.pl

свернуть