Μακεδονικό, επιτραπέζιο τραγούδι που αναφέρεται στο δράμα και στις δυσκολίες της φυλακής, αλλά και με ερωτικές προεκτάσεις. Προέρχεται από το χωριό Δραβήσκος του νομού Σερρών, ωστόσο εντοπίζεται σε μεγάλο μέρος της Μακεδονίας, ιδιαίτερα της ανατολικής & κεντρικής. Αποτελεί τυπικό δείγμα επιτραπέζιου μακεδονικού τραγουδιού, το οποίο μάλιστα στην περιοχή της Βισαλτίας απαντάται ως "Όντα 'μαν νιος και λεύτερος".

Ένα από τα πλέον βασικά χαρακτηριστικά της μακεδονικής μουσικής παράδοσης δεν είναι άλλο από τα μεγαλόπνοα, επύλλια, καθιστικά τραγούδια, που τραγουδιούνται συνήθως χωρίς τη συνοδεία μουσικών οργάνων από ντόπιους κατοίκους σε γλέντια και άλλες περιστάσεις του καθημερινού βίου. Παρουσιάζουν τόσο μεγάλη ποικιλομορφία, ώστε δείχνουν να υπερβαίνουν σε αριθμό τα αντίστοιχα χορευτικά. Πρόκειται για τραγούδια που μουσικολογικά προσιδιάζουν - σχεδόν απόλυτα - στη Βυζαντινή μουσική τεχνοτροπία, σημάδι της παλαιότητάς τους αλλά και της από αιώνων αλληλεπίδρασης μεταξύ εκκλησιαστικής και κοσμικής λαϊκής μουσικής. Το βυζαντινό άρωμα της μουσικής τους χροιάς, σε συνδυασμό με τους υπέροχους, αριστουργηματικούς στίχους των περισσοτέρων τραγουδιών καθιστούν τα εν λόγω τραγούδια "απαραίτητα" σε κάθε Μακεδονικό γλέντι - στην αρχή, στο τέλος, ακόμη και στα ενδιάμεσα χορευτικά διαλείμματα. Ανέκαθεν οι πλέον περιζήτητοι "τραγουδιστάδες" στα αυτοσχέδια, τοπικά γλέντια, δεν ήταν άλλοι από τους ψάλτες, αν και σπανιότερα τραγουδούσαν και οι γυναίκες. Καθιστικά τραγούδια ευρύτερης ("Όσα βουνά κι αν πέρασα", "Του Ντούλα", "Μάνα μου τα λουλούδια μου" κλπ.) ή πιο περιορισμένης διάδοσης ("Η Βαγγελιώ παρήγγειλε", "Χατζήνα", "Ένας ξένος αρρώστησε", "Μητρούσης Καπετάνιος" κλπ.), που από την αστική περιοχή της Καστοριάς και τις πλαγιές του Βοΐου και του Μουρικίου ως το Παγγαίο Καβάλας, τη Ζίχνη Σερρών και την περιοχή της Δράμας, φανερώνουν ένα πολύ παλιό-βυζαντινό μουσικό υπόστρωμα, παρόμοιο με το αντίστοιχο των καθιστικών τραγουδιών της Θράκης και της Προποντίδος αν και ξεχωρίζουν ιδιαίτερα για τον ιδιόμορφο "Μακεδονικό" τρόπο τραγουδιστικής απόδοσής τους.

Τραγούδι: Φωτεινή Κόκου (κάτοικος του χωριού Δραβήσκος)
Κλαρίνο: Μανώλης Παπαγεωργίου
Λαούτο: Γιάννης Κάκκαλος
Ηχογράφηση του 1975
Φωτογραφίες του χωριού Δραβήσκος

Οι στίχοι:
Στη φυλακή μου βάλανε, (να) κάνω τριάντα μέρες
εχάσανε και τα κλειδιά, κάνω τριάντα χρόνια
κάνω τα νύχια πιθαμή και τα μαλλιά μ' τρεις πήχες
κάθισα και τραγούδησα στης φυλακής την πόρτα.
Βασιλοπούλα τ' άκουσε 'πο πάνω απ' το σαράι:
- Ποιος είναι αυτός που τραγουδά και κάνει το τραγούδι,
να τραγουδήσ'...
(να τραγουδήσ' κι ας χαίρεται, να τραγουδήσει πάλι,
να τον χαρίσω εννιά χωριά, και δεκαπέντε κάστρα.
- Δεν θέλω 'γω τα εννιά χωριά , τα δεκαπέντε κάστρα,
μον' θέλω το κορμάκι σου, σφιχτά να τ' αγκαλιάσω).

#Greek_folk_music #Macedonian_folk_song #Greek_Macedonia

свернуть