φλΕΡΤ - 23.09.2020
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Nicola Piovani
Στίχοι:
Αµίλητο ένα βλέµµα σε ρωτάει
να δει αν µε σκεφτόσουνα λιγάκι
φαντάσου ν’ απαντούσες,
«ναι, συχνά»
στο φρέσκο του Μάη τ’ αεράκι.
Τα χάνω πάντα στο χαµόγελό σου
τα λόγια γεµίζουν σιωπές
δεν έχουνε τα όχι τόση λάµψη
σωπαίνω κι η σιωπή µου
µ’ έχει κάψει.
Πόσο η καρδιά µου
µάθε, πόσο σ’ αγαπάει
ούτε που ξέρεις
κι ούτε ξέρει όποιος ρωτάει
κι όσο αµίλητος µένω
παίρνουνε όλα φωτιά.
Πόσο η καρδιά µου
µάθε, πόσο σ’ αγαπάει
ποτέ δεν στο ’πα
δεν σου το ’πα κι όπου πάει
Μόνο η θάλασσα κι η µουσική
λένε λόγια στον έρωτα.
Αν ίσως µε ρωτούσες,
«τώρα τι»
αν ίσως µε ρωτούσες,
«που τραβάµε»
θα σου ’λεγα ο αέρας θα σου πει
στα σύννεφα τώρα πετάµε.
Μου βρέχει τα µαλλιά
το πρωτοβρόχι
µα ήλιος κρυφός µου είσαι εσύ
δεν έχουν τέτοια λάµψη, λέω, τα όχι
δεν πιάνεται η καρδιά
σε τέτοια απόχη.
Πόσο η καρδιά µου
µάθε, πόσο σ’ αγαπάει
ούτε που ξέρεις
κι ούτε ξέρει όποιος ρωτάει
κι όσο αµίλητος µένω
παίρνουνε όλα φωτιά.
Πόσο η καρδιά µου
µάθε, πόσο σ’ αγαπάει
ποτέ δεν στο ’πα
δεν σου το ’πα κι όπου πάει.
Μόνο η θάλασσα κι η µουσική
λένε λόγια στον έρωτα.
