Tilsiz shovullaydi uzun sochlaring,
Nomaʼlum shevada inchkir daraxtzor.
Qurbon tilamasdan kamon qoshlaring,
Mening qurbon bergan dunyolarim bor.

Axir, nima kerak, ne kerak, aytgin,
Bir nafas hayotmi, bir piyola qon?
Men sening hukmingga mahkumman, mahkum,
Aqalli bir soʻz top, kambagʻal zabon.

Gʻayridin sukutning dahosi oʻzing,
Yetarli sajdalar, vahmu saodat,
Zalolat yurtidan izladim toʻzim.

Yurak kattalashar sendan, sukunat,
Tobora kichrayib boraman oʻzim,
Yurak bilan senga boʻlib omonat.


© Eshqobil Shukur

свернуть